Week 1, 2020: Explosie

Het jongste jaar is een week oud. Het ging van start met geknal. Véél geknal. Landgenoten gaven 77 miljoen euro uit aan vuurwerk, 10 procent meer dan vorig jaar. Die urenlange explosie zette de toon voor de eerste week. En misschien wel voor het hele jaar.

Zelf bleef ik tijdens de jaarwisseling veilig binnen achter het raam. Daar vierde ik een fijne, feestelijke, warme en liefdevolle avond met dierbare vrienden, lekker eten, veel drinken en ongeremde vrolijkheid. ‘Ik hou van jullie allemaal!’ meldde een van die vrienden - doorgaans vrij ingetogen - bij thuiskomst in de vroege nieuwjaarsochtend geëmotioneerd in de groepsapp. Een bericht om het hele jaar te bewaren en vaak met ontroerde glimlach terug te lezen.
Wat een geweldig, haast extatisch begin van het nieuwe jaar.

De gelukzalige vreugde was van korte duur. Een andere lieve vriend moest met veel verdriet het afscheid inzetten van zijn moeder. De andere kant van de wereld stond langdurig letterlijk in brand. Iets dichterbij werd de dreiging van een gewelddadig conflict tussen twee naties heel voelbaar. De jonge kinderen van collega’s vroegen hun ouders of er nu een derde wereldoorlog komen ging en die ouders wisten niet hoe hierop te reageren.
Ja, het nieuwe jaar begon met voortdurend geknal.

En terwijl de spanningen overal opliepen, probeerden wij te ontspannen, De Ware en ik. Vanaf nieuwsjaarsdag was op NPO Plus de Britse serie Years and Years beschikbaar, waarover wij al veel goeds hadden gelezen. Met zes afleveringen van elk een uur te veel om te bingewatchen, dus smeerden we de serie uit over de eerste week van het jaar. Op dit moment hebben we er vijf afleveringen op zitten, maar eerlijk gezegd ben ik bang om naar de laatste te kijken.
Years and Years speelt zich af in het Engeland tussen 2020 en 2028. Het geeft een ontluisterend, maar volkomen geloofwaardig beeld van een toekomst vol milieurampen, oorlogsdreiging, digitale nachtmerries, morele teloorgang, instortende verworvenheden, maatschappelijke verdeeldheid, persoonlijk winstbejag en groot onderling wantrouwen - zelfs in familieverband. Steeds maar weer hopen we op een positieve wending, die maar niet komen wil. De beklemming neemt alleen maar toe. Daarom vrees ik voor de laatste aflevering. Ik ben bang dat daarin definitief alle goeds uit de mensheid zal zijn verdwenen.  

Het is niet ondenkbaar dat de beginknal van dit jaar de start vormt voor toekomstige Years and Years, zoals die worden geschetst in de gelijknamige serie. Toch blijf ik vasthouden aan het optimistische geloof in die positieve wending: in de laatste aflevering én in de werkelijkheid.
En met dat wankele vertrouwen wens ik iedereen een heel gelukkig nieuwjaar.