Wanneer een medemens in zichtbare emotionele, fysieke of
financiële nood verkeert, ben ik de eerste om op te springen en de helpende
hand te reiken. Het hoeft daarbij niet noodzakelijk om een medemens uit de
directe omgeving te gaan (hoewel ik wel een lichte neiging heb om hieraan
voorrang te verlenen). Maandelijks gaan er vaste bedragen van mijn bankrekening
naar verschillende hulpverlenende instanties die de nood lenigen van anonieme
minderbedeelden. Volgens deze instanties
houd ik met mijn bijdragen maandelijks enkele kinderen in leven, bouw ik ten
minste een nieuw schoolgebouw, bekostig ik een cruise voor acht armlastige en
minder mobiele bejaarden en draag ik structureel bij aan een medicijn tegen
longkanker en dementie. Ach, je doet je best.
Op sociale media probeer ik ook op alle hulpvragen in te
gaan. Wanneer een kat of kind zijn zoekgeraakt ben ik niet te beroerd om een
opsporingsbericht te delen. Ik heb mij geabonneerd op nieuwsgroepen waarin
zowel arme als wanhopige mensen op zoek zijn naar basale of juist exclusieve,
maar onvindbare voorwerpen. Als ik ’s ochtends een oproep lees om een binnenhok
voor een revaliderende cavia of honderdvijftig ballenbakballen voor een
peuter-zonder-speelgoed waar de urgentie vanaf druipt, dan word ik hierdoor de
rest van de dag volledig in beslag genomen. Ik informeer bij bekenden en
collega’s, sla driftig aan het googelen en loop eventueel een kringloopwinkel
binnen. Zó graag wil ik behulpzaam zijn bij het vervullen van deze wensen.
Gelukkig blijk ik niet de enige, want in bijna alle gevallen wordt binnen een
dag of wat aan zo’n verzoek voldaan en lang niet altijd door mij. Ik ben dan te
blij en opgelucht om spijt te hebben van alle tijd en energie die ik erin
gestoken heb.
Soms is het iets eenvoudiger om bijstand te verlenen aan
hulpbehoevenden. Om types als ik, die handelen vanuit een even diepgevoeld als
obsessief verlangen tot naastenliefde, heeft iemand het begrip crowdfunding uitgevonden. Dat moet haast
wel een gelijkgestemde ziel zijn. Deze uitvinding sluit immers naadloos aan bij
mijn eigen hulpvraag. De afgelopen week wist ik zo met enkele muisklikken bij
te dragen aan het verschijnen van een vinylplaat in de Brabantse taal door een onbekende
legende. Als dank zal hij zelfs mijn naam op de hoes vermelden. Ach, dat
had heus niet gehoeven. Ook gaf ik gul voor een in Houston (USA) uit te voeren behandeling
van een plaatselijke fitnessinstructeur met
hersentumor en ook een vriendin en twee kleine kinderen. Een
fitnessinstructeur hoort nou eenmaal gezond te zijn.
Het allermooiste van crowdfunding
is dat direct inzichtelijk is of de gekoesterde wens ook vervuld gaat worden.
Zo weet ik nu dat de legende zijn vinylplaat zal kunnen gaan maken. De zieke
fitnessleraar heeft in vier weken al ruim 150.000 euro binnengehaald van de
benodigde 250.000 euro. Zijn behandeling is gestart.
En dat komt allemaal niet alleen door mij.
Dat komt door de goedheid in de mens.
