Inspiratie!

Het was een gevarieerde en boeiende week @TheOffice én daarbuiten. Ik zocht de waarheid, maar vond haar niet. Wel liep ik tegen allerlei andere interessante fenomenen aan, waarnaar ik juist helemaal niet op zoek was. Ook vond ik energie en inspiratie op onverwachte plaatsen.

Mr. Harm Brouwer, voorzitter van het college van Procureurs-generaal en daarmee de hoogste man van het Openbaar Ministerie, bezocht onze opleiding om een lezing te houden over het juridische begrip Waarheidsvinding. Brouwer ontpopte zich als een onderhoudende en boeiende verteller met veel humor en zelfspot. De waarheid bestaat niet, concludeerde Brouwer. Althans niet in het Nederlands strafrecht. De rechter is hier eigenlijk maar een leek, die zijn oordeel laat bepalen door gekleurde verklaringen en onvolledig bewijsmateriaal. Een eye-opener!

Luttele dagen later volg ik, uit hoofde van mijn functie, een tweetal workshops. Over de ontwikkeling van de hersenen van adolescenten, ‘Het Lerende Brein’. Opnieuw een openbaring: we verwachten van onze studenten dat ze kunnen plannen, structureren, organiseren en reflecteren. Vaardigheden die worden aangestuurd vanuit de frontale precortex (ofwel de voorste hersenkwab). Een onderdeeltje dat echter pas is volgroeid tegen het 25ste levensjaar (en alweer begint af te sterven rond het 50ste).
We beoordelen studenten dus op zaken die simpelweg nog niet binnen hun fysieke mogelijkheden liggen. En da’s niet eerlijk, oh nee…!

De tweede workshop, valk daarna, speelt daar direct fraai op in. Onder de noemer ‘Technology Enhanced Learning’ biedt de gedreven workshopleider Jeroen Alessie suggesties om de groeiende generatie ‘digital natives’ bij de les te houden. Bijvoorbeeld door hoorcolleges te comprimeren tot videoclips van 10 minuten, die bekeken kunnen worden op laptop, iPad of smartphone.
Of het ontwikkelen van een game, die aansluit bij het vakgebied. Serious Gaming! Past dat in ons vakgebied? Zeker, maar dat vraagt ook van de docent een totaal andere werkwijze. Wat ’n mooie uitdaging! Tijdens de gezamenlijke lunch maak ik een spontane vervolgafspraak met Jeroen.

In de avonduren bezoek ik dan nog een moderne remake van de al ruim vijftig jaar oude voorstelling Bosch Marieke. Een dramatische soap waarin de bitch Marieke recht tegenover de heilige Maria staat. In de nieuwe versie spelen digitale hulpmiddelen een ondersteunde rol. En dochterlief speelt er een vrolijke en overtuigend ondeugende mannenrol (!) in. Van zoveel jong talent en jeugdig enthousiasme, met of zonder frontale precortex, werd ik helemaal blij.
Van al die nieuwe indrukken, ontdekkingen en openbaringen, energie en adrenaline lag ik nog wel een tijdje wakker. Helemaal niet erg!

Revolutie!

‘Ik ga eindelijk een smartphone aanschaffen. Wie kan me daarbij adviseren?’ Aldus de noodkreet van een Facebookvriend. Zelf reageer ik niet op zo’n vraag. Want ik ben al anderhalf jaar te druk met het uitvogelen van alle mogelijkheden van mijn eigen smartphone en die mogelijkheden blijken nog altijd onbeperkt. De smartphone leidt definitief de mobiele revolutie in!

Het allermooiste van de smartphone, dat zijn de apps. Dat is een afkorting voor applicaties. Fraaie stukjes software die mijn mobieltje allemaal bijzondere functies geven. Met mijn mobiele vriendje kan ik: razendsnel barcodes scannen (waarom eigenlijk?), de titel en artiest herkennen van de plaat die ik in de kroeg hoor, de acteur benoemen wiens naam mij niet te binnenschiet (en ook nog zijn cv ophoesten), bepalen of een plank wel waterpas is, mijn bankrekening beheren en besluiten wel of geen regenjas aan te doen tijdens de trip waarop ik mij laat leiden door mijn mobiele kompas. Mijn smartphone heeft een zogeheten touchscreen toetsenbord, maar dat is zóó 2010: want als ik iets hardop zeg, kan hij dat ook verstaan.

Mijn dochter van 16, de kleine Trubbles, heeft ook een smartphone. Hoofdrekenen kan zij niet (want erfelijk belast), maar in de mogelijkheden van haar mobieltje heeft zij sneller en beter inzicht dan haar pappa. Trouwens: hoofdrekenen, dat is zóó twintigste eeuw! Haar telefoon maakt die vaardigheid geheel overbodig. Jammer voor Trubbles: het examenjaar vmbo, waarin zij zich bevindt, stelt erg achterhaalde eisen aan haar vaardigheden.

In ons opleidingsgebouw wemelt het natuurlijk ook van de smartphones. De eigenaars, onze studenten, zijn niet in staat om simpele en basale spellingsregels toe te passen. En waarom ook? Hun mobiel geeft precies aan wanneer er d, t of dt moet worden gehanteerd. In ons opleidingsgebouw werd aan het begin van dit studiejaar nog geïnvesteerd in tientallen studentenwerkplekken. Met nagelnieuwe pc’s. Maar die computers zijn steeds minder nodig. Studenten gebruiken hun mobieltje om te googlen, te mailen, youtube te kijken. Ze hebben direct en gemakkelijk contact met vrienden, maar even gemakkelijk met politici of vakbroeders.

Een jurist hoeft wetten en regels niet uit zijn hoofd te kennen. Belangrijker is dat hij weet hoe en waar hij het (snel) kan opzoeken. Daarom mogen onze studenten bij hun tentamen vaak een wettenbundel meebrengen. Ook dat gesjouw is binnenkort afgelopen.
De benodigde informatie halen zij van Wikipedia. Die informatie hebben zij er zelf trouwens misschien ook wel opgezet. Een beetje bijdehante student kan zo in binnen twee eenvoudige mobiele handelingen de hele loop der geschiedenis naar zijn hand zetten. Over revolutie gesproken!


Deze column werd op 8 februari 2011 ook gepubliceerd voor studenten en medewerkers van Fontys Hogescholen