We kochten een nieuwe televisie, De Ware en ik. Als sluitstuk van de make-over van onze woonkamer, de ziel van ons huis. Welbeschouwd was het ook het begin: het volledige verbouwde vertrek is zo’n beetje opgetrokken rond die tv. Het toestel moest passen in een eigenhandig door ons beiden ontworpen kast die het hart vormde van de nieuwe huiskamer. De keuze voor een toestel luisterde dan ook vrij nauw. Na een moeizame speurtocht bleef er een shortlist over van twee exemplaren: een model van een Koreaanse elektronicagigant en eentje van een firma met vaderlandse roots, die als werkgever van mijn eigen vader zo ongeveer verantwoordelijk kon worden gehouden voor het welvaren van mijn ouderlijk huishouden.
Omdat ik niet eens kan kiezen tussen twee verschillende koekjes bij de
koffie (sterrenbeeld: Weegschaal), liet ik ruimhartig de keuze over aan De Ware.
We gingen huiswaarts met de Koreaan en een gratis fles reinigingsvloeistof, door
De Ware stoer bij onze aankoop opgeëist.
Onze nieuwe flatscreen moest worden opgehangen aan een wandbeugel,
die we gelijktijdig aanschaften. Nog dezelfde avond maakte ik voortvarend werk van dit bevestigingsklusje. Door een app te downloaden kon ik heel
modern en stapsgewijs de handleiding volgen aan de hand van filmpjes en
animatie. Eerst moest ik typenummers van beugel en tv ingeven. De app reageerde hierop
juichend dat dit een perfecte match was. Aangemoedigd ging ik door. In de
beugeldoos zaten zestien verschillende setjes schroeven, waaruit ik een keuze
kon maken. Geen enkele set bleek passend.
Op dit punt moet gezegd dat ik slecht reageer op dergelijke
tegenslag. Vloekend en stampvoetend ben ik in gedachten allang weer op hoge
poten terug gerend naar de winkel om met veel misbaar en nog meer drama toestel of beugel om te
ruilen. Met een kalm gebaar viste De Ware nog een zakje met hulpstukken uit de
doos - door mij over het hoofd gezien – en
sloeg de papieren tv-handleiding open. Ik werd er zowaar rustig van.
Even maar, helaas. Volgens het boekje waren er schroeven
nodig van 43 tot 45 millimeter. De langste bijgeleverde schroeven waren 25
millimeter. Gemotiveerd om de klus nu toch echt te klaren begaf ik mij op een
draf naar een bouwmarkt die nog open was. Natuurlijk (!) was de genodigde
schroeflengte niet verkrijgbaar. Ik kon kiezen uit 40 óf 50 millimeter. Gelukkig
had de verkoper er nog wel een moertje bij om het verschil op te lossen. Ik had
vier schroeven nodig, maar ze gingen per drie in een zakje. Met de hele
ijzerwinkel keerde ik huiswaarts om al mijn frustratie direct af te reageren op
De Ware, die tijdens deze tirade bedaard de schroeven uitpakte, hiermee beugel
aan toestel bevestigde en het geheel tot slot soepel in onze designkast ophing.
Even was ik sprakeloos. Toen besloot ik om, bij wijze van
tegenprestatie, de aansluiting van de nieuwe tv in orde te maken, zodat we
samen lekker konden genieten van de hele herinrichting.
Enkele uren later was ik daarin nog niet geslaagd. Maar
daarover een andere keer. Of niet.
'Maar mijn anker ben
jij. En elke storm gaat voorbij.' Zo eindigde dat liedje van toen.
Klopt precies.
