De eerste maand
van het decennium is alweer bijna voorbij. Tjonge, wat is dat snel gegaan. En
wat is er veel gebeurd. De hele maand januari lijkt al meer ervaringen te
hebben opgeleverd dan het hele voorafgaande jaar, allemaal even uniek.
Januari lijkt droger dan ooit. Daarmee doel ik niet op de
weersomstandigheden. Steeds meer mensen laten de alcohol staan in deze maand. Er
zijn ook al slimme apps en websites ontwikkeld waar deze dry-januari-aanhangers zichzelf bij wijze van statement kunnen
inschrijven. Op deze manier laten zij zich nauwkeurig en vrijwillig volgen op
weg naar hun behoeften tijdens hun lijdensweg en worden getrakteerd op
gepersonaliseerde advertenties. Uit onderzoek blijkt dat een alcoholvrije maand
nagenoeg geen fysieke voordelen biedt, wanneer er de rest van het jaar lekker
op los gezopen wordt. Wel is het van invloed op het zelfbeeld: #kijkmijtocheensgoedbezigzijn.
Mijn eigen zelfbeeld schenkt zichzelf graag een glaasje na een drukke werkweek,
ter ontspanning en beloning. Ook in januari.
Traditiegetrouw is januari behalve droog ook blauw. In
elk geval de derde maandag. Dat is steevast een dag van dip en depressie. Dit
jaar had ik op blue monday het gevoel
dat ik eindelijk ontwaakte uit een winterslaap: fit en uitgerust.
Is deze januari dan een uitzonderlijk opgewekte maand?
Helaas toch niet. Twee mensen uit mijn nabije omgeving verloren - niet geheel plotseling
- een ouder. Een dierbare vriendin kreeg - volkomen onverwacht - een
hartinfarct. Schokkende gebeurtenissen met een grote impact op veel persoonlijke
levens, die de toon zetten voor de rest van het jaar of zelfs het decennium.
Van oudsher is januari ook een maand vol cultuur.
Wereldwijd worden er prijzen uitgereikt: popprijs en musical awards, golden
globes en oscarnominaties. Zelf won ik, met mijn team, ook een prijs: honderd gratis
bier tijdens een pubquiz (met uitsluitend film- en muziekvragen). En ik bezocht
(net als in elke maand overigens) ook weer culturele uitingen.
Al met kerstmis nodigde ik twee van mijn nakomelingen uit
om met samen hun vader de verfilming van de musical Cats te bekijken. Die
uitnodiging was vooral ingegeven door nostalgische overwegingen, omdat Grizabella,
Macavity, Mungo Jerry en Rumpleteazer jarenlang onderdeel uitmaakten van de
afwassoundtrack in hun vaderlijke huis. De verfilming kende bovendien een
sterrencast. Ik beloofde de meisjes een ‘unieke ervaring’. Op dat moment was ik
me niet bewust van de vernietigende filmkritieken, maar die werden snel
duidelijk. We gingen toch, dochters en ik. Naar zo’n beetje de laatste
voorstelling op een onmogelijke tijd, vrijdagmiddag 5 uur. Er zaten evengoed
nog 27 mensen in de bioscoop, die wellicht ook gebruik wilden maken van hun
laatste kans op een ‘unieke ervaring’.
De recensies bleken te kloppen. Er was maar erg weinig
geslaagd aan de film. Maar omdat we ons hadden voorbereid op het allerergste
viel het toch nog mee. We moesten regelmatig lachen om dingen die niet grappig
waren bedoeld. Zo werd het misschien niet het gedroomde begin van een
cultuurrijk jaar, maar toch zeker een unieke ervaring!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten