De radiostilte van tweeënhalf jaar was even nodig, maar hondje kan het toch niet laten en pakt de pen weer op…
Er gebeurde te veel, zowel in mijn leven als in de wereld, en het optekenen van die gebeurtenissen had niet de prioriteit. Het ontbrak aan rust voor reflectie, de mogelijkheid tot overpeinzen. Of de rust daadwerkelijk is weergekeerd weet ik niet. Maar vanaf nu ga ik proberen de regie in eigen hand te nemen en de nodige rustmomenten gewoon te nemen. Of te manifesteren, om maar eens een eigentijds fenomeen te benoemen.
Het ultieme rustmoment in de week is de zondagochtend. Soms staat die in het teken van uitbrakken, want het blijkt toch nog steeds moeilijk om me altijd te gedragen naar het daadwerkelijke aantal levensjaren. Terwijl het herstel toch almaar meer tijd en energie en paracetamol vergt. Maar soms is de zondagochtend een volkomen serene sessie, waarin een halfzacht gekookt eitje, mand met afbakbroodjes en twee weekendkranten centraal staan. Met een beetje geluk schijnt de late ochtendzon op de ontbijttafel. De Ware en ik vragen elkaar beurtelings om boter of hagelslag door te geven, verder doen we er het zwijgen toe.
De soundtrack van zo’n ochtend wordt verzorgd door een internetradiostation. Radio 192. Dat was in een ver verleden de middengolffrequentie van Radio Veronica. De playlist van dit station bestaat ook nu uit louter jingles en liedjes uit de jaren 60 en 70. Ik zeg liedjes, want toen sprak niemand nog van tracks. Soms worden volledige programma’s, inclusief presentatie herhaald, ondanks de matige mono-kwaliteit. Verder zijn alle reclamespotjes uit voornoemde decennia, van merken en producten die niet meer bestaan of mogen. Zoals Berdy (voor nappa en suede), Goudhaantje en heel veel tabaksreclames. Hoogtepunt is de commercial voor Margriet die door Martine Bijl is ingezongen. ‘Margriet is je beste vriendin…’ Kortom, in zowel beeld als geluid is het een nostalgisch tafereel bij ons op zondagochtend. Vermoedelijk is het ook onze tegenreactie op de actuele ontwikkelingen in de wereld, een vorm van vluchtgedrag, iets van vroegerwasallesbeter.
En heel soms gebeurt er op zo’n ochtend dan nog iets zeldzaam
prachtigs. Om die opperste staat van melancholie en uiterst geluksgevoel dan
nog eens te benadrukken, draait ons zondagochtendstation dan de Carpenters, met
hun liedje Yesterday Once More.
Niet alleen relaxed en retro, maar ook volkomen meta.
Heerlijk.
