Ik was een poosje niet actief op deze plek. Ik wil hier het liefst melding maken van zaken waaruit hoop, troost, vreugde of optimisme valt te putten. De afgelopen maanden viel er maar weinig positiefs te rapporteren. Integendeel: er was sprake van een almaar voortdurende reeks van nare en verdrietige gebeurtenissen die soms ook nog een behoorlijk permanent karakter hadden. Dit alles nog los van de coronacrisis, waartoe we collectief veroordeeld zijn. Maar ook die uitzichtloze virussituatie is bepaald niet goed voor het gemoed. In elk geval niet voor het mijne.
Zoals zovelen ben ik genoodzaakt mijn werk vanuit huis uit te voeren. Dat klinkt gezelliger dan het is. Alleen al het optuigen van alternatieve online activiteiten is behoorlijk intensief en vermoeiend. Elk menselijk contact, van de vele (extra) overleggen en lessituaties tot koffiemomenten met collega’s en borrels met vrienden verloopt via een scherm. En ’s avonds dan uitgeput op de bank met schele hoofdpijn om te Netflixen. Het gemis van persoonlijke nabijheid, waarvoor de treffende term huidhonger is bedacht, blijkt in mijn geval dodelijk. Het ontbreken van die sociale factor lijkt veel ongezonder dan dat hele virus. Ik vraag me af hoe lang dat vol te houden is. Niet heel lang ,vrees ik.
Maar had ik nu ook niet iets positiefs te melden? Ja,
toch wel. Ik waardeer misschien wel meer dan ooit de natuur. Flora en fauna in
de directe omgeving vormen de vervangers voor het menselijke contact. De hele
dag ben ik me bewust van fluitende vogels in de tuin. In mijn jeugd heb ik als
polderjongen veel geleerd over vogels. Als ik ze zie kan ik ze daarom doorgaans
goed herkennen. Maar als ik ze hoor blijkt dat minder het geval. Bij gebrek aan
een sociaal leven stel ik mezelf in de vrijgekomen tijd nu vaak essentiële
levensvragen. Zoals: zou er niet een app bestaan die vogelgeluiden herkent? Een
soort Shazam voor vogels. Het antwoord hierop luidt: ja. Daar ben ik afgelopen
week achter gekomen. Ik heb de app gedownload en er al dagenlang veel plezier
van. Je houdt je telefoon in de lucht en de app registreert alle vogels die je
zelf ook kunt horen. Vervolgens geeft de app de naam van de vogel (in het
Nederlands en Latijn) met een fotogenieke afbeelding erbij. Vanuit daar word je
direct doorgelinkt naar de Wikipediapagina, waarover elke zichzelf
respecterende vogel uiteraard beschikt. Zo weet ik inmiddels dat mijn
achtertuin én groentetuin niet alleen worden gefrequenteerd door merel, huismus
en roodborst maar ook door blauwborst, zwartkop, paapje, tjiftjaf en zélfs een
nachtegaal. Ik lijk te wonen in het epicentrum van een soort van ornithologische
uitbraak. En ik word er blij van.Het allermooiste aan de app vind ik trouwens de naam: Bird Nerd.
