Einde verhaal

Onderstaande column was de laatste die ik schreef voor studenten en medewerkers van Fontys Hogescholen, gepubliceerd op 17 november jl. De vele hartverwarmende reacties uit de daaropvolgende week heb ik hierbij maar even meegenomen.

Afscheid nemen bestaat niet, aldus een rijmende Italiaans-Nederlandse filosoof. Maar sommige zaken komen soms toch tot een einde. Dit is mijn laatste column voor FontysOnline en meteen ook het einde van deze rubriek. Ook collega-columnist Bart Hoffman (onlangs afgestudeerd bij Fontys Hogeschool Journalistiek) keert niet meer terug. Einde verhaal.

Tja, ik weet het zelf ook pas net een week. Maar in mijn functie van columnist, die onderzoekt, signaleert en beschouwt viel het mij natuurlijk al eerder op dat de brede en meer algemene (onderwijs)berichtgeving op deze pagina’s de afgelopen tijd behoorlijk was uitgedund. Voor mij een teken dat Fontys zich bepaald niet wil profileren als regionaal of zelfs landelijk hbo-boegbeeld maar uitsluitend nog wil investeren in communicatie en informatie die niet verder gaat dan de eigen opleidingsmuren.

Klink ik bitter? Welnee. Misschien wel teleurgesteld in de gemaakte keuzes. Bijzonder is dat ik vanuit de organisatie waarin ik werk een aardige vergelijking kan maken tussen Fontys en Avans (en mede om die reden was ik voor dit klusje ingehuurd). Laatstgenoemde weet relevante nieuwsberichten, verstrooiend proza én columns op bijna organische wijze te verweven met de digitale onderwijsleeromgeving van studenten en medewerkers. Daarnaast geeft Avans maandelijks een twintig pagina’s tellende Avansbrede papieren studentenkrant op tabloidformaat uit, waarin niet alleen studenten van de verschillende opleidingen aan het woord komen, maar waarin ook algemene berichtgeving over onderwijs en studentenleven uitgebreid aan bod komt. De toon is afwisselend serieus en luchtig. Een aanpak die duidelijk appelleert aan een universeel Avansgevoel. In de laatste publicaties vanuit de studenttevredenheidsonderzoeken (NSE, Keuzegids) eindigde Avans trouwens als beste grote hbo-instelling, terwijl Fontys genoegen moest nemen met een positie in de middenmoot.
Nee, ik ben niet bitter. Ik signaleer. Verbanden leggen mag de lezer zelf.

Afscheid nemen bestaat niet. Aan mijn die-hard fanbase wil ik daarom voorlopig zeggen: dank voor de (vaak warme) belangstelling. Ik voel me op dit moment wel geroepen om nog wel even in te gaan op enkele prangende persoonlijke kwesties. Nee, ik heb geen dochter die Hommeltje heet. We noemen haar wel echt al haar leven lang zo, omdat zij er als baby zo rond, warm en wollig uitzag. En nee, ik heb ook geen dochter die Trubbles heet. We noemen haar al wel een tijdje zo, omdat ze nu eenmaal niet altijd even gemakkelijk in de omgang is.

Afscheid nemen bestaat niet. Ik verkeer ook absoluut niet in veronderstelling dat de verhalen over mijn privéleven of de door mij gesignaleerde (onderwijs)trends erg gemist gaan worden.

Maar toch: tot ziens!

Reacties

Reactie 1
Ik dacht net: leuk, weer een nieuwe column van John van Uden. :( Jammer hoor. Tot ziens!
Sandkuijl,Lenneke L., Student Fontys Hogeschool HRM en Psychologie, Toegepaste Psychologie, 17-11-2011 10:32


Reactie 2
Jammer! Ik vind de columns van jou en Bart altijd erg leuk om te lezen. Bovendien leiden sommige columns tot interessante discussies, die soms ook een goed beeld geven van wat de Fontys studenten nou bezig houdt. Als school kun je daar je voordeel mee doen. Wat dat betreft zouden ze columns misschien juist wat meer aandacht moeten geven in plaats van minder.
Rietbroek,Sjoukje S., Student Cursussen via FB, 17-11-2011 10:32


Reactie 3
Aaahh, Ontzettend zonde!
Loo,Noëmy N.M. van de, Student Fontys Hogeschool Toegepaste Natuurwetenschappen, Applied Science, 17-11-2011 10:44


Reactie 4
:(
Molen,Nicky N.D. van der, Student Fontys Hogeschool ICT, HBO-ICT, 17-11-2011 11:07


Reactie 5
jammer vond ze altijd leuk om te lezen
Kollenburg,Paula P. van, Student Fontys Hogeschool Bedrijfsmanagement en Techniek, Bedrijfsmanagement MKB, 17-11-2011 11:09


Reactie 6
jammer John, heb je columns met veel plezier gelezen.
Dierick,Annet A.M., Medewerker Juridische Hogeschool Avans-Fontys, 17-11-2011 11:37


Reactie 7
De column's waren nou juist het meest intressante wat hier te lezen viel. Nou is er helemaal niks meer over. Maar in ieder geval bedankt!
Ergezen,Salih S., Student Fontys Internationale Hogeschool Economie, Int Business & Man Studies, 17-11-2011 11:51


Reactie 8
Bedankt voor je columns John. Ik zal ze missen!
Oonincx,Ingrid I.C.J.M., Medewerker Dienst Marketing en Communicatie, 17-11-2011 11:57


Reactie 9
Zonde, vaak keek ik tussen de bedrijven door wel naar columns als deze. Ze zetten je toch aan het denken buiten de gegeven kaders van je opleiding.
Janssens,Lennard L.H., Student Fontys Hogeschool HRM en Psychologie, Toegepaste Psychologie, 17-11-2011 12:38


Reactie 10
Zonde, heb de columns met veel plezier gelezen.
Ven,Sita S. van de, Student Fontys Hogeschool HRM en Psychologie, Personeel en arbeid, 17-11-2011 12:59


Reactie 11
Jammer, maar dan zeggen we eenmalig houdoe ;-) Hopelijk zinkt de Fontys niet te diep zonder Columns..
Bertens,Christian C.J.F., Student Fontys Hogeschool Toegepaste Natuurwetenschappen, Applied Science, 17-11-2011 13:07


Reactie 12
Deze collums zijn een van de weinige berichten op de site die ik helemaal lees omdat ze ontzettend leuk zijn. Jammer dat ze komen te vervallen.
Stoop,Elise E., Student Fontys Economische Hogeschool Tilburg, Communicatie, 17-11-2011 13:14


Reactie 13
Jammer! Nu kan ik voortaan direct naar mijn email navigeren en niet stiekem eerst nog even kijken of er weer een nieuw collum staat!
Heijden,Sam S.L.M. van der, Student Fontys Hogeschool ICT, HBO-ICT, 17-11-2011 13:23


Reactie 14
ha John, inderdaad jammer, je collums bieden toch altijd een andere blik in een gerelateerde beleving. Bedankt en het beste.
Berkvens,Harry H.P.J., Medewerker Dienst Personeel en Organisatie, 17-11-2011 13:56


Reactie 15
Avans 1 Fontys 0
Charif,Taïb T., Student Fontys Hogeschool Bedrijfsmanagement en Techniek, Bedrijfsmanagement MKB, 17-11-2011 14:13


Reactie 17
Heel jammer, net als de vele reacties hierboven las ik de collums van jou met veel plezier. Ik zal ze zeker missen. Bedankt voor het vele leesplezier.
Veldkamp,Inge I., Student Fontys Hogeschool Toegepaste Natuurwetenschappen, Applied Science, 17-11-2011 15:24


Reactie 18
Jammer John, ik vond ze vaak vermakelijk! Uhm en columns is met 1 l (voor sommige lezer..)
Busser,Katelijn K., Medewerker Dienst Studentenvoorzieningen, 18-11-2011 9:51


Reactie 19
s
Busser,Katelijn K., Medewerker Dienst Studentenvoorzieningen, 18-11-2011 9:51


Reactie 20
Jullie columns zijn zowat de enige teksten op deze site waar ik de tijd voor nam om ze te lezen. Heel jammer!
Bloemen,Wannes W., Student Fontys Hogeschool Engineering, Werktuigbouwkunde, 18-11-2011 10:05


Reactie 21
Wat mij betreft had je rustig door mogen schrijven over de randverschijnselen van het onderwijs waarvoor Fontys je een platform bood: Leuke waarnemingen, sterk beschreven. Van je laatste column krijg ik een beetje een Margarita de Bourbon de Parme-gevoel. Dit kan te maken hebben met het ontbreken van een weergave van de argumenten voor het beëindigen van jullie columns. Hoe dan ook veel succes toegewenst met andere schrijfklussen en dank voor jullie bijdragen!
Leenhouwers,Bob B., Medewerker Fontys Hogeschool ICT, 18-11-2011 11:02


Reactie 22
Aaahhh hééél erg jammer. Ik keek er steeds opnieuw naar uit! Het lezen van je collumns gaf een prettig stukje ontspanning. Bedankt daarvoor!
Brabers-van Bilsen,Esther F.J., Medewerker Juridische Hogeschool Avans-Fontys, 18-11-2011 12:39


Reactie 23
Misschien een idee voor Fontys, huur twee nieuwe columnisten in. Blijkbaar worden ze graag gelezen.
Semeijn,Naomi N., Student Fontys Lerarenopleiding Sittard, Ler. opl. 2e gr Nederlands, 18-11-2011 13:04


Reactie 24
Jammer. Ik las altijd met heel veel plezier je columns. Het gaf voor even een andere kijk op de waan van alledag.
Westenend,Thea T., Medewerker Fontys Hogeschool HRM en Psychologie, 18-11-2011 13:28


Reactie 25
Bedankt voor alle plezier die ik regelmaig in een paar verloren minuten mocht beleven aan het lezen van de columns. Het ga jullie goed!
Dimjati,Geertje G.A., Medewerker Fontys Lerarenopleiding Tilburg, 18-11-2011 14:23


Reactie 26
Jammer zeg, ik las je graag!
Maan,Eline E.M., Student Fontys Hogeschool HRM en Psychologie, Toegepaste Psychologie, 20-11-2011 11:43


Reactie 27
Jammer!
Verschuur,Lucas L.B., Student Fontys Economische Hogeschool Tilburg, Commerciële economie, 20-11-2011 13:08


Reactie 28
geen kennis mogen maken met de eerdere columns, maar wel het enige bericht hier op fontys met zoveel reacties. Zegt ook genoeg denk ik zo. Inderdaad wel jammer dat er niet meer toegelicht is waarom deze overbodig is geworden.
Mikesz,steven S.M., Student Fontys Hogeschool Sociale Studies, Sociaal pedagogische hulpverl., 20-11-2011 22:30


Reactie 29
Jammer! Ook ik las jullie columns altijd graag.
Wijnen,Yori Y., Medewerker Dienst Studentenvoorzieningen, 21-11-2011 10:39


Reactie 30
Erg jammer John! Misschien kunnen we Gerard overtuigen van een JHS-column?
Hoeberichts,Minou M.J., Medewerker Juridische Hogeschool Avans-Fontys, 21-11-2011 15:18


Reactie 31
Erg jammer!
Hamels,Björn B.J.C.A.H.M., Medewerker Fontys Opleidingscentrum Speciale Onderwijszorg, 22-11-2011 8:24


Reactie 32
Anders maandelijks in onze eigen nieuwsbrief??
Ven-Roijackers,Maartje M.M. van der, Medewerker Juridische Hogeschool Avans-Fontys, 22-11-2011 8:56


Reactie 33
Ik teken de jammer-petitie ook van harte.
Kruijf-de Laat,Judith J.A.G. de, Medewerker Fontys Hogeschool voor de Kunsten, 22-11-2011 10:04


Reactie 34
Nu blijven helaas alleen paar de propaganda nieuwtjes van Fontys over... Het allerbeste ermee!
Herpen,Pieter P.M.W. van, Student Fontys Paramedische Hogeschool, MBRT, 22-11-2011 15:01


Reactie 35
ik mis de columns nu al..
Molen,Nicky N.D. van der, Student Fontys Hogeschool ICT, HBO-ICT, 22-11-2011 22:17


Reactie 36
Je wordt gemist door het volk, John. En daar gaat het om. Ave.
Vriens,Judith J.C.M., Student Fontys Lerarenopleiding Tilburg, Ler. opl. 2e gr Nederlands, 23-11-2011 8:52


Reactie 37
De crisis breidt zich steeds verder uit!!!! Misschien een uitdaging voor het orakel uit Barcelona, of lopen hier ook te veel managers rond ?? John, bedankt voor je positieve manier van "groot denken" !
Matheeuwsen,Jan J.W.A.H., Medewerker Dienst Huisvesting en Facilitaire Zaken, 24-11-2011 9:53


Reactie 38
Ja, na een periode van een te grote broek aan hebben, volgt dan een periode van klein kijken, al wordt die gepresenteerd als groter denken.......Dank voor de doorkijkjes vanuit jouw denkraam, naamgenoot!
Tuerlings,John J.M.D., Medewerker Dienst Studentenvoorzieningen, 24-11-2011 12:14

Wilco

Op het bord bij de garderobe stond: ‘Het maken van beeld- of geluidopnamen is ten strengste verboden. Zet tijdens het concert uw mobiele telefoon of smartphone uit!’ Ik was benieuwd of deze weinig eigentijdse boodschap enig effect zou sorteren. Misschien wel: om mij heen zag ik veel heren op leeftijd, met grijs of erg weinig haar en in een spijkerjasje dat ze ook al in de seventies droegen. Allemaal kwamen ze voor hun persoonlijke muzikale hoogtepunt van het jaar: het optreden van de Amerikaanse band Wilco in 013.

De grote zaal van het Tilburgse poppodium was nagenoeg uitverkocht. We vonden een prima plekje linksvoor het podium. Ook daar lag de gemiddelde leeftijd behoorlijk hoog, maar tot mijn verrassing bewogen zich toch ook een paar jongens buitengewoon soepel door de menigte, die jong genoeg waren om tot mijn nageslacht te kunnen behoren. Nog verbazender was de aanwezigheid van de vier meisjes, vlak naast mij. Niet alleen vanwege hun leeftijd - niet ouder dan 22 – vielen ze uit de toon. Het waren H&M-modepopjes, die strak in de lak zaten en eerder leken te horen tot de fanbase van Rihanna of Lady Gaga.

Aanvankelijk dacht ik dat de dametjes onderdeel waren van de entourage van eerdergenoemde soepele jongens, maar tussen beide partijen was tijdens de tweeënhalf uur durende inspanningen van Wilco geen enkel contact. Dat had ook wel een andere reden: de meisjes hadden het vooral druk met hun smartphones. Nee, ze maakten geen beeld- of geluidopnamen. Ze communiceerden. Ze communiceerden tijdens de volledige duur van de voorstelling met behulp van de ping-, whatsapp-, of sms-functie van hun telefoon.

En met wie dan? Die vraag intrigeerde mij zo erg, dat ook ik werd afgeleid van de virtuoze gitaarbattles van het fenomenale Amerikaanse zestal. Na ongeveer vijf kwartier kon ik me niet langer beheersen. Licht uitgerekt op mijn tenen en met mijn neus in haar halflange, goedgeknipte en perfecte gestylde kapsel en in Secret Potion (by Christina Aguilera) keek ik mee over de schouder van het popje vlak voor mij. Juist op dat moment tikte zij een bericht.
Er stond: ‘De band is superrr’.

Misschien dat mijn verbijstering over dit bericht mij uit mijn evenwicht bracht. Misschien slaakte ik daardoor zelfs een hoorbare kreet. Of een zucht van verbazing. Het etalagepopje draaide in ieder geval haar hoofd abrupt naar opzij en gedurende een ijzingwekkend moment keken wij elkaar in de ogen. Het was duidelijk: ze had me betrapt bij dit digitale luistervinken! Maar voordat ikzelf mijn blik beschaamd weer afwendde, moet zij daarin toch iets van mijn verbazing hebben gezien, want op haar gezicht verscheen een enigszins schaapachtige, maar schuldbewuste glimlach. Daarin las ik niet alleen dat ze wist wat ik had gelezen, maar ook dat zij het zelf eigenlijk net zo dom vond.

We keken elkaar niet meer aan. Zij en haar vriendinnen bleven vrolijk door sms’en en keurden de zwoegende band geen blik waardig. Soms lachten samen ze uitbundig wanneer ze elkaars berichten lazen. En opeens, halverwege de marathontoegift, waren ze verdwenen, mij achterlatend met twee vragen die mij nog lang uit mijn slaap hielden.
Waarom? En waarom?

Door de grond

Iedereen slaat de plank wel eens mis. Je roept wel eens iets, dat niet zo was bedoeld. Of in elk geval heel anders overkomt. Een opmerking die als een gênante boemerang keihard bij je terugkomt. Zo’n moment waarop je zoekt naar het gat in de grond waarin je geruisloos kunt verdwijnen.

Wanneer je bijvoorbeeld in een ver buitenland in je toeristenoutfit een net iets te chique restaurant binnenstapt. Eigenlijk moet je onmiddellijk op je schreden terugkeren. Maar nee: je hebt – na lang zoeken - je beslissing genomen. Dus in je korte broek en op je namaak-Birkenstocks laat je je leiden naar een gedekte tafel met meer bestek dan je thuis in de la hebt liggen. Tot hier is het alleen nog een beetje ongemakkelijk. Maar je wilt je niet laten kennen. Juist nu niet. Zonder blikken of blozen bestel je het duurste gerecht van de kaart. Als dat eenmaal is geserveerd, graaf je definitief je eigen valkuil: in je allerbeste Engels beveel je de ober of hij die krab even wil snijden.

Ongewild en non-verbaal blunderen kan ook. Zoals mij eens overkwam toen ik samen met De Ware en een lieve vriendin een ontspannend bezoek aan de sauna bracht. Een mooi en luxe complex met uiteenlopende baden en cabines. Samen met mijn gezelschap probeerde ik de nieuwste infraroodsauna uit. Ik nestelde me lekker op de bovenste plank. Ontspannend was het zeker. Toen ik weer wakker werd hadden Ware en vriendin de cabine verlaten en bevond ik mij daar samen met een mij volslagen vreemd echtpaar. En een erectie. (De mijne welteverstaan).

Een heel enkele keer kan het anders lopen. Afgelopen week nam ik deel aan een pubquiz: zo’n quiz waarin in de kroeg allerhande triviale en onnutte zaken in teamverband dienen te worden opgelepeld. Het team waarvan ik deel uitmaakte, bestond uit vier heren die de veertig al even voorbij waren. Allemaal kaal, behalve ik. Niet alleen daarom voel ik mij vele jaren jonger dan mijn teamgenoten.
Een tafeltje verder zat een studententeam. Tijdens de muziekronde herkenden zij niet het denderende intro van Alice Cooper’s ‘School’s out’… ‘Alice wie?’, vroegen ze ons na afloop. ‘Alice Cooper’, zeiden mijn teamleden met autoriteit. ‘O, maar dat is voor onze tijd’, concludeerden de studenten. ‘Ach’, zei ik bescheiden, ‘maar dat is ook voor mijn tijd, hoor!’
Op die opmerking volgde een oorverdovende stilte van circa drie seconden, waarin alleen de twijfel hoorbaar was. Daarna begon het studententeam hartelijk te lachen. Natuurlijk. Maar uitgelachen voelde ik mij absoluut niet. Die drie seconden zijn voor mij voldoende om nog heel lang op te teren…