Het halve land heeft in de afgelopen maanden de al dan
niet zelf verkozen quarantaine aangegrepen om zolders en schuurtjes op te
ruimen. Omdat ik zelf kon en moest doorwerken tijdens en na de lockdown, kwam
ik daar pas nu aan toe. Laat ik meteen toegeven dat ik slecht ben in opruimen. Ik
bewaar liever, in dozen, kastjes en laatjes. Alvorens iets weg te gooien, moet
het eerst door mijn vingers. Opruimen is dus vrij tijdrovend.
En wie wat bewaart, die heeft wat. In een hele ouwe doos
kwam ik bijzondere spullen tegen, die veel vergeten herinneringen opriepen.
Foto’s van mijn kinderen, afgedrukt van de laatste
generatie fotorolletjes. Het digitale tijdperk was nog niet geheel ingegaan,
maar van inplakken in een album kwam het nimmer meer.
Een liedtekst, geschreven voor de veertigste verjaardag
van een lieve BFF (inmiddels bijna 55), en bij die gelegenheid door De Ware en
mijzelf tweestemmig ten gehore gebracht onder begeleiding van een feestelijke
accordeon.
Een kaart van mijn ouders met de tekst ‘Weer een jaartje erbij. Van harte
gefeliciteerd!’ in het handschrift van mijn moeder, die tien jaar geleden
overleed. In de kaart vond ik 70 euro.
In de categorie gadgets: een soort zakcomputer, merk
Hewlett Packard, afmeting minder dan 10x20 cm (zie foto). Geen idee of ik die
ook daadwerkelijk heb gebruikt. Lader en/of adapter vond ik helaas niet terug. En
een mini-beamer, die ook al makkelijk in de broekzak past, maar daarin
vermoedelijk nooit is beland. Beide devices schat ik in als collector’s items met
mogelijke toekomstwaarde. Ze hebben deze opruimronde om die reden overleefd.
Tot slot vond ik een document dat de tand des tijds goed
heeft doorstaan. Ik schreef het toen ik 22 jaar was, als reactie op een artikel
in het opleidingsblad van mijn studie Nederlands (zie foto). Ik stond op het
punt om aan mijn scriptie te beginnen en dat was ook het onderwerp van mijn
reactie. Aan het begin van dít jaar rondde ik een masterstudie Toegepaste
Psychologie af en ondanks het verschil in opleidingen én de tussenliggende
decennia bleek mijn gevoel hierin ongewijzigd. Overigens bestonden er wel
andere significante verschillen met toen en nu. Mijn scriptie uit 1986 (titel: Over spel, drama en onderwijs), die ik
ook terugvond, bestond uit 58 op een schrijfmachine getypte pagina’s, waarbij ik
veel Tippex gebruikte en titels ontwierp met plakletters. Die eerste scriptie
was veel prettiger leesbaar dan de meest recente, want veel minder academisch
geschreven. En er bestond naast de voorkeurspelling ook een alternatieve spelling.
Dit document is leesbaar te vinden via deze
link
Ik vond nog wel wat spullen die herinneringen dan wel
vragen losmaakten. Aan het einde van de dag had ik de hele doos doorgespit. Aan
de volgende doos begin ik volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten