2025 deel 7 - augustus: Concertklimaat

In de zomermaanden is het weer traditiegetrouw het gesprek van de dag. In het huidige tijdsgewricht zelfs meer dan ooit. Warmte- en droogterecords zijn niet bij te houden en de hitte is nauwelijks te dragen.

Toen we de tickets kochten was het november, het moest nog winter worden. Het concert was in juli. Het online kopen van concerttickets vind ik altijd een zenuwslopende aangelegenheid. Te vaak ging het mis met de verbinding of de plaats in de wachtrij. Maar helaas bestaat er allang geen alternatief meer. Ach, die fysieke rij uit de boomerhoogtijdagen, toen we ons om 5 uur ’s ochtends verzamelden voor het plaatselijke VVV-kantoor. Of zelfs al de avond tevoren, voorzien van slaapzakken, klapstoeltjes, thermoskannen met koffie of iets sterkers. Altijd was er iemand bij met een gitaar, zodat we elkaar gedurende de nacht al zingend wakker konden houden, van Streets of London tot Kumbaya en Beter Bier in d’n Egelantier. Die solidariteit en samenhorigheid, kom er nog maar eens om. Pas als om 9 uur ’s ochtends de deuren opengingen, werd er met de ellenbogen gewerkt.

Het waren andere tijden, terug naar de onze. Ons idool gaf twee concerten in juli, de eerste in Antwerpen en twee dagen later nog een in Amsterdam. Bij de start van de verkoop zat ik er achter vier devices (desktop, laptop, tablet en mobiele telefoon) volledig klaar voor. De voorkeur ging uit naar Amsterdam en kijk: daar was ik na zo’n twaalf minuten ook het eerst door de wachtrij heen. Ik zocht een drietal mooie plaatsen uit en betaalde de inhoud van mijn winkelwagentje. Dacht ik. Want al snel volgde de melding dat er iets met de betaling was misgegaan. Ik moest opnieuw beginnen met het hele proces. Lang en verdrietig verhaal kort: ik kocht uiteindelijk tickets voor Antwerpen voor minder mooie plaatsen dan die van de mislukte Amsterdamse aankoop. Maar hé: we konden gaan! Beide concerten waren snel uitverkocht.

Achteraf bezien leek bij de start van dit traject de toon gezet. Toen het moment waarnaar we zo ongeduldig naar toe hadden geleefd bijna aangebroken was, waren de temperaturen tot een nieuwe recordhoogte gestegen. Letterlijk. Het Antwerpse Sportpaleis kreeg een paar weken eerder de toorn van een Amerikaanse performer over zich afgeroepen, vanwege de onhoudbare hitte in de zaal, waarin geen airconditioning aanwezig bleek. De buitentemperatuur was toen 25 graden. Inmiddels was dat opgelopen tot 37 graden. Ik zocht contact met het Sportpaleis en vroeg hoe zij een fijne en zorgeloze concertbeleving dachten kunnen te garanderen. Mar alléz, m’neer! Er werden gratis waterpunten geïnstalleerd en de temperatuur zouden voortdurend worden gemonitord. En, laatste nieuws, er zou juist op deze avond worden geëxperimenteerd met een tijdelijk airco-systeem! Vooral dit laatste stelde ons gerust en we reisden af naar Antwerpen. In een auto met airco.

De tien minuten lopen van parkeerplaats naar arena waren een helse beproeving. Het controleren van de tickets gaf problemen (ik kan hier nog iets onaardigs zeggen over Ticketmaster, hun dwingende nieuwe app en Belgische tickets kopen in Nederland, maar ik kies ervoor omdat niet te doen), die gelukkig ook werden opgelost. In de zaal zelf voelde het bij binnenkomst behoorlijk aangenaam. Naarmate de zaal voller werd, werd dat gevoel minder. We dronken liters water en zwaaiden ons een lamme arm met de meegebrachte waaiers. Uiteindelijk waren we blij dat het (fantastische) optreden er na twee uur op zat. Het optreden was een geweldig succes, maar het airco-experiment kon als mislukt worden beschouwd.

Maar ook de artiest zelf had er moeite mee. De volgende dag meldde KYLIE op haar socials: Antwerp in a heatwave. Managed NOT to faint… Just ☹