Garderobegesprek

Het mooiste zijn vaak de gesprekken. Soms met diepgang. Soms juist zonder. De vorige keer dat ik er was, hoorde ik dit:

Stewardess: ‘Ik zoek mijn jas. Ik kan mijn jas niet vinden.’
Brandweerman: ‘Ik zoek wel mee. Is het deze?’
Stewardess: ‘Nee.’
Brandweerman: ‘Ah, dan is het deze!’
Stewardess: ‘Zeg, waar zie je mij voor aan?’
Brandweerman: ‘Ikweetnie. Gewoon.’
Stewardess: ‘Gewoon? Gewoon?! Zo’n hoerejas. Da’s is gewoon een hoerejas! Denk je dat ik een hoer ben, soms?’
Brandweerman: ‘Uhh… nee!’
Stewardess: ‘Oh nee??’
Brandweerman: ‘Nee.’
Stewardess: ‘Oh nee??’
Brandweerman: ‘Nee.’
Stewardess: ‘Oh!’
Brandweerman: ‘Dat kan toch ook niet…’
Stewardess: ‘Dat dacht ik ook.’
Brandweerman: ‘…met die snor.’
Stewardess: ‘Nou uitkijken, maat!’
Brandweerman: ‘Is dit de goeie jas.’
Stewardess: ‘Ja, dat issie! Kom maar hier d’rmee.’
Brandweerman: ‘Hebt u daar ’n bon voor?’
Stewardess: ‘Wablief?’
Brandweerman: ‘Ik wil wel graag even de bon hebben.’
Stewardess: ‘De bon?’
Brandweerman: ‘Ja, de bon-voor-de-jas. De jasbon.’
Stewardess: ‘Ik heb geen jasbon.’
Brandweerman: ‘Dan ook geen jas.’
Stewardess: ‘Schiet nou op, man.’
Brandweerman: ‘Heb je misschien iets anders dan?’
Stewardess: ‘Wat dan?’
Brandweerman: ‘Ikweetnie. Gewoon.’
Stewardess: ‘Gewoon? Gewoon?? Wat dan!?’
Brandweerman: ‘Een pasje dan. Een jaspas.’
Stewardess (pakt portemonnee): ‘Ik zal kijken.’
Brandweerman: ‘Een pas-voor-de-jas.’
Stewardess: ‘Ik heb een pas. Is mijn pasje van de Donald Duck.’
Brandweerman: ‘Had dat dan meteen gezegd!!’
Stewardess: ‘Ja, stom. Niet aan gedacht.’
Brandweerman: ‘Nou, hier is dan de jas.’
Stewardess: ‘Bedankt. En waar gaan we nou naar toe?’

Bovenstaande heb ik vrij vertaald uit het Tilburgs dialect. Ben benieuwd waarvan ik deze carnaval weer kan meegenieten.