zaterdag 13 juli 2013

Vernieuwing!

Innovatie en vernieuwing, daar ben ik wel van. Ik set liever een trend dan dat ik ‘m volg, ook al lukt dat vaker niet dan wel. Mijn zelfopgelegde voorbeeldfunctie vraagt erom dat ik immer geducht ben voor vastroestende patronen en vanzelfsprekendheden. Ik sta enorm open voor verrassende, onverwachte, grensoverschrijdende out-of-the-box-ideeën. Ik kon dan ook niet anders dan volmondig ‘Ja!’ roepen, toen mijn kapster me vroeg: ‘Zullen we eens wat anders proberen?’

Want ze had gelijk. Ondanks mijn status als trendsetter en stijlicoon ben ik ook altijd erg gewoon gebleven. Misschien wel te lang. Of te gewoon. Dus ja, een nieuwe coupe leek een uitgelezen kans om mijn imago weer een stap dichter te brengen bij de even onvermijdelijke als onafwendbare cultstatus. Dus ja, dat moesten we maar eens doen.

Ach, erg schokkend was het allemaal niet, na afloop van dat magische knipmoment op die woensdagmiddag. Maar het bijzondere zat ‘m dan ook  juist in het subtiele karakter van deze metamorfose. Het nieuwe kapsel deed meer voor mij dan de andere accenten die mijn dierbare kapster hier en daar had gelegd. De opgeschoren zijkanten ademden meer zelfvertrouwen. Door het langere haar bovenop voelde ik me groter, langer, knapper. Deze verandering ging veel verder dan een doodgewone knipbeurt.

Nadat ik de laatste losse, oude haren van me had afgeschud, fietste ik naar mijn werk. Onderweg trof  ik louter starende en bewonderende blikken. Tegemoetkomend fietsverkeer stapte af, verbaasd en uit het veld geslagen, mij nog lang nakijkend, terwijl ik vlot en veerkrachtig verder fietste. Eenmaal op mijn werk werd ik overladen met complimenten. Ook veel collega’s zag ik zwijgend en met open mond stilstaan toen ik ze passeerde. Ze waren te verrast en te verwonderd om nog een woord te kunnen uitbrengen. Een enkeling lukte dat wel en sprak uitvoerig zijn of haar waardering uit. Ook de jonge juristen in het gebouw waren enthousiast en spraken over een ‘hippe mini-mohawk’ en over ‘lijkt wel tien jaar jonger’…

Mijn eigen kinderen, Hommeltje en de kleine Trubbels,  toch ook van de leeftijd van die jonge juristen, moesten even wennen. Dat begreep ik wel: deze nieuwe, progressieve look was niet direct die van een vaderfiguur. Diezelfde woensdagavond zagen ze mij er voor het eerst mee, op straat, in het openbaar. Toen ik kwam aanfietsen, zag ik in hun blikken enige verwarring: was deze nieuwe hippe superheld inderdaad hun vader? Ik kon ze gelukkig al snel geruststellen: ik was het echt.
Hun moeder, die erbij stond, interpreteerde hun admiratie enigszins anders en sprak op spotte toon: ‘Sue the hairdresser!’ Hierop kon ik slechts antwoorden: ‘Inderdaad!’ Hoewel ik nog altijd geen idee heb hoe zij de voornaam van mijn kapster weten kon.

Een kapsel is dynamisch, net zoals ikzelf dat ben. Het aanvankelijk zo strakke model is inmiddels alweer langer en losser geworden: dat is ook goed. Maar de adrenaline van de innovatie heeft ook iets verslavends. Ik heb inmiddels dan ook alweer een nieuwe knipafspraak gemaakt. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten