Want ze had gelijk. Ondanks mijn status als trendsetter
en stijlicoon ben ik ook altijd erg gewoon gebleven. Misschien wel te lang. Of
te gewoon. Dus ja, een nieuwe coupe leek een uitgelezen kans om mijn imago weer
een stap dichter te brengen bij de even onvermijdelijke als onafwendbare cultstatus.
Dus ja, dat moesten we maar eens doen.
Ach, erg schokkend was het allemaal niet, na afloop van
dat magische knipmoment op die woensdagmiddag. Maar het bijzondere zat ‘m dan
ook juist in het subtiele karakter van
deze metamorfose. Het nieuwe kapsel deed meer voor mij dan de andere accenten
die mijn dierbare kapster hier en daar had gelegd. De opgeschoren zijkanten ademden
meer zelfvertrouwen. Door het langere haar bovenop voelde ik me groter, langer,
knapper. Deze verandering ging veel verder dan een doodgewone knipbeurt.
Nadat ik de laatste losse, oude haren van me had
afgeschud, fietste ik naar mijn werk. Onderweg trof ik louter starende en bewonderende blikken.
Tegemoetkomend fietsverkeer stapte af, verbaasd en uit het veld geslagen, mij
nog lang nakijkend, terwijl ik vlot en veerkrachtig verder fietste. Eenmaal op
mijn werk werd ik overladen met complimenten. Ook veel collega’s zag ik
zwijgend en met open mond stilstaan toen ik ze passeerde. Ze waren te verrast
en te verwonderd om nog een woord te kunnen uitbrengen. Een enkeling lukte dat
wel en sprak uitvoerig zijn of haar waardering uit. Ook de jonge juristen in
het gebouw waren enthousiast en spraken over een ‘hippe mini-mohawk’ en over ‘lijkt
wel tien jaar jonger’…
Mijn eigen kinderen, Hommeltje en de kleine Trubbels, toch ook van de leeftijd van die jonge
juristen, moesten even wennen. Dat begreep ik wel: deze nieuwe, progressieve
look was niet direct die van een vaderfiguur. Diezelfde woensdagavond zagen ze
mij er voor het eerst mee, op straat, in het openbaar. Toen ik kwam aanfietsen,
zag ik in hun blikken enige verwarring: was deze nieuwe hippe superheld
inderdaad hun vader? Ik kon ze gelukkig al snel geruststellen: ik was het echt.
Hun moeder, die erbij stond, interpreteerde hun admiratie
enigszins anders en sprak op spotte toon: ‘Sue the hairdresser!’ Hierop kon ik
slechts antwoorden: ‘Inderdaad!’ Hoewel ik nog altijd geen idee heb hoe zij de
voornaam van mijn kapster weten kon.
Een kapsel is dynamisch, net zoals ikzelf dat ben. Het
aanvankelijk zo strakke model is inmiddels alweer langer en losser geworden:
dat is ook goed. Maar de adrenaline van de innovatie heeft ook iets
verslavends. Ik heb inmiddels dan ook alweer een nieuwe knipafspraak gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten