Er viel een magazine op de mat. Nou ja, daar leek het tenminste
op. Het was eigenlijk een luxe uitgevoerde folder. Het had wel een naam:
Eurotops. Dit document was aan mij persoonlijk geadresseerd. Dus ook weer niet
de usual spam. Omdat mijn naam erop stond, was ik toch nieuwsgierig. Waarom
kreeg ik dit? Al bladerend werd dit snel helder. Dit blad was overduidelijk bedoeld
voor ics-consumenten. Mensen met een impulsieve
compulsieve gedragsstoornis. Types
die bepaalde impulsen niet kunnen beheersen. In dit geval de aankoopdrang van
fraai vormgegeven gadgets. Types zoals ik.
Even dacht ik dat het om een vroege 1-aprilgrap ging. Deze
catalogus stond namelijk vol met artikelen, die wat mij betreft stuk voor stuk
de titel Uitvinding Van De Eeuw verdienden. Onwaarschijnlijk dat dit alles daadwerkelijk
bestond.
Zoals een stoere, zwarte schakelarmband waarin een
horloge verborgen bleek. Een simpele handbeweging activeert ledverlichting in
de schakels die de juiste tijd aangeeft. Wat een fabelachtig ontwerp. En hoe
bruikbaar! ‘Verheug u op de
belangstelling van uw kennissen’, eindigt de wervende omschrijving. Precies het
zetje dat aandachtsvragende allemansvrienden als ikzelf nodig hebben.
En wat te denken van de roestvrijstalen eitopper, waarmee
bij het eitje bij het ontbijt met scalpelprecisie getopt kan worden? Een echte
must-have wat mij betreft.
Helaas is het in de loop der jaren steeds lastiger
geworden om waardevolle spullen van het kaliber uit deze catalogus te bestellen.
Dat komt mij op de langdurige en minachtende afkeuring van De Ware te staan.
Even dacht ik diens verjaardag als excuus te kunnen gebruiken om een instelbare
leesbril op de salontafel te kunnen krijgen. Bij deze bril blijkt het mogelijk
om de gezichtssterkte voor beide ogen afzonderlijk in stellen met een
draaiknopje op de pootjes. Ideaal voor onze generatie, maar ook voor eventuele
gasten. Dit sieraad is ontworpen als het type lasbril dat over een paar jaar zonder
twijfel het modebeeld zal overheersen.
Deze aan mij persoonlijk geadresseerde collectie viel spijtig
genoeg toch ten prooi aan De Ware, die vervolgens schamperde: ‘Deze meuk komt toch
zeker niet in Mijn Woning?’ Wat anders kon ik doen dan ontkennen? Daarmee was
de kans verkeken op een verjaardagsverrassing. Geen aansteker met een verborgen
digitale minicamera, geen magische transparante raamthermometer (‘als door een
onzichtbare hand verschijnt de buitentemperatuur op het raam’), geen
elektrische nageltrimmer die elke ander nagelknipper overbodig maakt en geen
sfeervolle led-lantaarn met flakkerend haarvuur-effect.
Dit keer moest ik me beheersen. En hopen op een nieuw
exemplaar van dit prachtige blad, maar dan rond mijn eigen verjaardag.