Net als de bewolking dreef de meimaand voorbij, rustig en stabiel. Met een (toch weer) bizarre songfestivaleditie en een onbekwame regering die afstevende op een roemloos einde. Maar we besloten de maand met een hoogtepunt.
Tja, dat was een fantastische, spectaculaire en sensationele ervaring. Of noem het rustig een beleving, zo aan het einde van de maand. Inmiddels is het alweer even geleden, maar nog altijd kan gevoel van uitbundige verrassing en diepe euforie zich zomaar weer manifesteren. Bij andere natuurfenomenen, zoals een aardbeving, is vaak ook sprake van herbeleving. Dat weet ik uit ervaring, maar daarover een andere keer meer. Ik vrees ook dat dit een gebeuren betrof uit de categorie ‘Je Had Erbij Moeten Zijn’. Maar ik ga nu toch proberen om dat extatische gevoel te beschrijven.
Wat ging hieraan vooraf? We hadden wat te vieren. Eind mei vierde Jongste Dochter haar verjaardag. Ook had zij enkele maanden eerder een diploma gehaald. Dubbel feest dus! Het diploma was het eerste sinds de middelbare school. Daar waren sedertdien best wat jaren overheen gegaan, maar hé: binnen is binnen. Voor het behalen van deze mijlpaal geldt binnen het gezin een beloning: een citytrip met de pappa’s naar een stad naar keuze. Jongste koos voor Stockholm, waar zij zelf nog nooit was geweest, maar de pappa’s al vele malen.
Dochter had bovendien een moeilijke en soms verdrietige periode doorlopen hetgeen resulteerde in een hectische verhuizing, die net achter de rug was. Ze was wel toe aan wat ontspanning en ook de pappa’s liepen tegen de grenzen van het professioneel haalbare aan. Kortom, we gingen gedrieën uiterst opgewekt en goedgehumeurd het lange, leuke weekend in. En leuk was het: we hadden erg veel pret samen. Maar ook veel aandacht voor elkaar. Want dit prachtige, on-Hollandse decor gaf alle gelegenheid voor quality time. Omdat de pappa’s goed de weg kenden in de stad, werd Dochter niet afgeleid door de dilemma’s van de doorsnee toerist. Zij hadden een mooi programma opgesteld, dat toch niet in beton was gegoten, maar waarin alle bijzondere facetten van Stockholm geweldig waren uitgelicht.
Het weer zat ook mee. Het was doorgaans zonnig, maar niet
te warm. Op de tweede dag was het bewolkter met af en toe wat regen. Achteraf
gezien hing dat misschien wel samen met het weergaloze einde van die dag. Na de
maaltijd liepen we vanuit het restaurant naar een vrij hoog gelegen uitzichtpunt,
vanwaar – wisten wij – zich een prachtig panorama zou ontvouwen over de stad,
de bijbehorende eilanden en het vele water. Het was iets na tienen en al
klimmend zagen we dat de zon zich met enorm oranje aura liet zakken. We haastten
ons naar boven, omdat we zoveel mogelijk van dat moois wilden genieten. Net op
tijd zagen we de zon als een echte diva met veel uiterlijk vertoon écht zakken achter
de horizon.
Het was meer dan een cadeautje, het was een onvergelijkbare
ervaring, een eerste keer. Alle hierboven gebruikte superlatieven schieten te
kort bij de beschrijving ervan.
Hopelijk is dat toch een beetje gelukt.