Een eerste indruk kan lang bepalend zijn voor de
meningsvorming. Dat vertel ik ook steeds aan de studenten die bij mij een
sollicitatietraining volgen. De ferme of juist zachte manier waarop je iemand
de hand schudt, de directe of ontwijkende blik bij de kennismaking, de
hakkelende wijze waarop je je eigen naam uitspreekt… In die eerste twintig
seconden wordt vaak al, min of meer bewust, bepaald of je die baan gaat
krijgen. En ook het strakke truitje, de ongepoetste schoenen, de bretels of het
te korte kapsels kunnen van invloed zijn. Allemaal subjectieve factoren, waarop
je je moeilijk kunt voorbereiden.
Soms is die beeldvorming achteraf pas bepalend. Bij gelijke
geschiktheid gaan die subjectieve aspecten een selecterende rol spelen. In dat
geval kan dat nog wat verder gaan dan uiterlijkheden. Onlangs hoorde ik (van
dichtbij) van een sollicitatieprocedure waarbij er tussen de twee overgebleven
kandidaten door de sollicitatiecommissie maar geen keuze kon worden gemaakt. De
directeur van de organisatie hakte uiteindelijk de knoop door. Het
doorslaggevende argument: ‘Die ene heeft een hond. Die moet hij natuurlijk uit
gaan laten.’ De ander kreeg derhalve de functie. Waargebeurd.
Als toetsing en afsluiting van de training voerden mijn
studenten de afgelopen weken een sollicitatiegesprek met mij. Bij het doornemen
van hun cv’s moest ook ik de beeldvorming soms bijstellen die tijdens de training
was ontstaan. Luie of onverschillig lijkende studenten bleken vooral vermoeid
vanwege de veelheid aan bijbaantjes en bestuurlijk activiteiten.
Maar ook mijn eigen wereldbeeld werd soms in twijfel
getrokken. Een studente bleek geboren in Syrië. Ik vroeg haar of ze de actuele gebeurtenissen
aldaar volgde. Maar zeker! Elke dag! Er woonde daar nog veel familie van haar,
met wie er regelmatig contact was, wanneer tenminste alle communicatiemiddelen
werkten. Voor haar was zonneklaar dat alle ellende in Syrië werd veroorzaakt
door de ‘terroristen’, zoals zij de rebellen steevast noemde. Het zittende
regime bestond uitsluitend uit good guys.
Buitenlandse media schetsten een volstrekt verkeerd beeld van de Syrische
situatie. Zij had daarvoor dan ook geen goed woord over.
Aan het eind van het gesprek maakte ze nog haar excuses
voor haar kortstondige, heftige uitval, bedankte me keurig voor de uitnodiging
en liet mij vervolgens in volslagen verwarring achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten