Oscarwinnaar

’t Is weer filmseizoen! De Oscarnominaties zijn bekend, de Golden Globes uitgereikt, het filmfestival van Rotterdam komt eraan en er is volop nieuw en  interessant materiaal. Misschien komt het daardoor dat dezer dagen bijna elke avond, kort na het eerste indutten, mijn leven zich als een film aan mij voorbijtrekt. Een drama van de eerste orde!

Afgelopen weken bekeek ik alvast een (volkomen illegaal verkregen) versie van de Amerikaanse speelfilm Lincoln, over de gelijknamige president, omdat dit Spielberg-vehikel nu al een grote kanshebber is voor veel Oscars. Hopelijk en waarschijnlijk voelt de Amerikaanse doelgroep zich meer betrokken bij de daden van Abraham L., maar voor mij was het een lange en vrij slaapverwekkende zit. Van de in volle hevigheid woedende Burgeroorlog was bijzonder weinig te zien en de opgebouwde spanning rondom het gegeven of het 13^de Amendement (afschaffing van de slavernij) zou worden aangenomen door de Senaat was ook vrij kansloos: dit was al ruim honderdvijftig jaar bekend. En, o ja: dat de president het einde van de film niet levend haalt is ook geen verrassing.

De titelrol wordt vertolkt door karakteracteur Daniel Day Lewis, die zorgvuldig is geboetseerd naar het evenbeeld van deze dappere president en die hierdoor een zeer geloofwaardige indruk maakt. Een beetje zoals een goed gekostumeerde Sinterklaas dat ook doet. Mede daardoor vroeg ik mijzelf de afgelopen dagen voor het slapen gaan steeds af welke acteur de hoofdrol zou kunnen spelen in een film over mijn eigen leven.

Ondanks de onmiskenbare gelijkenis met George Clooney ben ik toch van mening dat de rol van mijzelf moet worden gespeeld door een Nederlandse acteur, of eventueel een Vlaming. Een karakteracteur die, ondanks veel leed en een groots en meeslepend leven, toch heel goed geconserveerd is gebleven. Iemand met een groot gevoel voor humor, maar ook een zeker mysterie. Met op hoge leeftijd nog behoorlijk wat haar en bovengemiddeld geschapen. Populair bij man en vrouw.

In gedachten hield ik vele audities. Van de genomineerden moesten veel favorieten het veld ruimen: Egbert-Jan Weeber, Tygo Gernant, Waldemar Torenstra: (nog) te jong. Pierre Bokma, Fedja van Huet en Bram van der Vlugt: te oud. Theo Maassen en Najib Amali: te lollig. Roeland Fernhout, Alex Klaassen en Hans Kesting: te gay. Antonie Kamerling en Jeroen Willems: te laat.

Pas toen ik, vermoeid van deze en vele andere beoordelingen, mijn ogen sloot en de slaap liet binnenkomen, werd de gedroomde titelkandidaat werkelijkheid. De hoofdrol én de Oscar voor de rol van Mijn Leven gaan naar: Johnny de Mol!