Verlanglijst

Het is een dunne lijn tussen nieuwsgierig en leergierig. Omdat ik van alles en iedereen graag veel wil weten verdiep ik mij daar vaak met volop plezier in. En al doende leer ik. De harde schijf van mijn interne geheugen staat ramvol met veelal weinige nuttige weetjes en soms iets te diep gelegen functionele informatie. Kan daar nog meer bij? 
 

Het jaar nadert weer het einde: een tijd van geven en ontvangen. Een paar weken geleden al werd ik verrast door Mijn Baas, kort voor zijn door de pensioengerechtigde leeftijd gerechtvaardigde vertrek. Mijn Baas vond het altijd al fijn om het hele jaar door voor Sinterklaas te spelen. Of er op mijn verlanglijstje misschien nog een master stond, vroeg hij mij. Ik vond een master eigenlijk meer iets voor de bucket list. Maar ik had er nooit echt over nagedacht. Dus ik moest erover nadenken.

Het motto van de onderwijsgigant waar ik op de loonlijst sta, luidt: ‘Een leven lang leren’ en dat spreekt mij wel aan. Nog niet zolang geleden besloot ik om te proberen de Zweedse taal onder de knie te krijgen. De jaren daarvoor verdiepte ik mij in de (on)mogelijkheden van de accreditatieregelgeving van het hoger onderwijs. Tussendoor volgde ik een module statistiek bij een andere opleiding. En toen een aantal jaren geleden opeens de jumpstyle uitgroeide tot een ware hype wist ik mij - aan de hand van een online cursus - de basispassen hiervan snel eigen te maken en maakte ik er vervolgens goede sier mee in het uitgaansleven. Nog maar onlangs begreep ik dat ik hierom door mijn ‘goede’ vrienden niet zozeer bewonderd werd, maar eerder stilletjes uitgelachen. Een reactie die zeer waarschijnlijk voortkwam uit onmacht en jaloezie.

Terug naar het aanbod van Mijn Baas. Dat was bijna te mooi om waar te zijn. Ik mocht een masterstudie naar keuze gaan doen en werd daarbij zowel in tijd als financiën gefaciliteerd. Méér dan een Sinterklaascadeau. Maar: daar moest wel wat tegenover staan. De hele studie (inclusief nog te behalen premaster) mocht niet langer duren dan één kalenderjaar. Dus daar moest ik over nadenken.

Omdat besluitvaardigheid niet behoort tot mijn kerncompetenties liet ik mij adviseren door mij naasten. Met wisselend gevolg. De Ware vond het gekheid en was van mening dat de hoeveelheid activiteiten waarmee ik mijn dagen doorgaans vul sowieso allang een grens heeft bereikt. Gezien andere op til zijnde gebeurtenissen voorspelde De Ware een zwaar jaar. Vrienden en collega’s reageerden verschillend. Of het nodig was? Nee, dat niet. Of ik het zelf leuk vond? Ja, dat wel. Ik wil van alles en iedereen immers graag veel weten en daar verdiep ik mij met volop plezier in. Een doorslaggevende gedachte!

Natuurlijk heeft De Ware gelijk en betekent deze beslissing dat prioriteiten herzien moeten worden. En wellicht ben ik het komende jaar voor velen een stuk minder zichtbaar of aanwezig. Die mensen kan ik vanaf deze plek dan ook met overtuiging een mooi én heel rustig nieuwjaar wensen.