Voorbij

Het jaar is voorbij. Geen jaar om fijn op terug te kijken. Ik verloor geliefden, mijn moeder, mijn broer. En twee konijnen, die vallen daarbij in het niet, maar toch… ’t Is tekenend voor 2010. Een jaar van verlies, van tranen, van verdriet, van gevecht.

Het jaar is voorbij en ik wil er niet veel woorden meer aan vuil maken. Maar van mijn lief kreeg ik een gedicht. Het hoorde bij de surpriseavond, die we vierden op eerste kerstdag, samen met mijn vader en onze kinderen. We wilden de nu beladen feestdagen wat licht en luchtig houden, met leuke surprises en grappig rijm.
Maar van mijn lief kreeg ik een gedicht. Hardop voorlezen met droge ogen was ondoenlijk. Het gedicht stond haaks op de sfeer. Maar paste er wonderwel ook heel goed bij. Het vatte alles zo mooi samen. Dit is het:

Als jaren konden praten
Hun verhalen kwijt zouden kunnen
Dan was dit jaar een boek
Van wel duizend bladzij dik
Met in dat boek
Het verhaal van jij en ik

Als jaren konden praten
Dan zouden tranen vloeien
Honderdduizend tranen
Wel dertig doekjes nat
Met tranen van verdriet
Volledig vol gespat

Als jaren konden praten
Dan zouden ze vertellen
Over allerliefste mensen
Die niemand meer zal horen
Liefhebben dat dan wel
Bezongen ook door koren

Als jaren konden praten
Dan zou dit liever zwijgen
Een stilte na de storm
Veelzeggend en oprecht
Oorverdovend stil
Als was teveel gezegd

Als jaren konden weten
Wat jij hebt doorgemaakt
Geruggensteund door kracht
Die kwam vanuit je tenen
Rechtstreeks uit je hart
Geprezen zijn je genen

Als jaren konden zien
Hoe jij hebt liefgehad
Gezorgd, verpleegd, bemind
Dat maakt mij heel erg trots
Want zelfs in minder tijden
Ben jij mijn stille rots

En daarom hou ik zo ontzettend veel van je

Zo! Nu positief en opgewekt naar een nieuw jaar, waarin de dingen alleen maar beter kunnen gaan!