Mensen stellen mij vaak de vraag: ‘Wat vind je toch eigenlijk zo leuk aan die pinguïns?’ Dat is een vraag waarmee ik wel uit de voeten kan. Over het antwoord daarop hoef ik nooit echt lang na te denken. En dat antwoord gaat bovendien een stapje verder dan je misschien zou denken…
Natuurlijk: pinguïns zijn guitige en grappige dieren met een waggelende dronkemansgang. Een beetje sneu ook: gemankeerde vogels, uitgerust met te korte vleugels waarmee ze niet eens kunnen vliegen. Zo’n lichte handicap vertedert en werkt altijd op het sentiment. Wie kan een pinguïn nou níet leuk vinden?
Persoonlijk zie ik in de pinguïn veel terug van mijzelf. Behalve dan de voor de hand liggende en herkenbare guitige, grappige en eigenschappen en de licht gemankeerde uitstraling. De overeenkomsten gaan nog wat verder. Zo is de pinguïn vader en moeder tegelijk. Of misschien moet ik zeggen: de vader is tevens de moeder. Want de moeder legt het ei, maar laat het vervolgens achter bij papa pinguïn.
Tijdens de wekenlange tocht die de moeder dan maakt met haar vriendinnen, broedt de vader op het ei. Wanneer moeder tijdig terug is, broeden zij samen nog op het ei. Maar vaak heeft papa het ei inmiddels al uitgebroed en is de opvoeding begonnen.
In de daaropvolgende jaren maakt mama elke winter weer zo’n lange tocht. Soms blijft er een nieuw ei achter bij papa en altijd ook de rest van het gezin. Hier dringt zich de eerste overeenkomst op: de opvoeding is in barre tijden dus vooral in handen van de vader. En hij verdedigt zijn kroost met zijn borst vooruit en vooral met veel verbaal geweld.
En er is meer! In de literatuur wordt de pinguïn vaak opgevoerd als het enige dier dat daadwerkelijk monogaam is. Dat blijkt niet helemaal waar. Paren die (in gevangenschap) worden gescheiden zoeken in een nieuw gezelschap ook weer naar nieuwe partners. Monogaam dus misschien niet altijd, trouw zijn deze schatten wel. Bovendien is onomstotelijk vastgesteld dat onder pinguïns homoseksualiteit voorkomt (en is geaccepteerd). Google even op ‘homopinguins’ en je komt zo al drie bekende paren tegen!
Nu ik een en ander op een rijtje heb gezet, denk ik dat ik mijn voorkeuren voor de pinguïn niet meer verder hoef toe te lichten. Mijn liefde komt voort uit méér dan medeleven en herken baarheid voor deze toch een beetje vreemde vogel. De gelijkenis is eigenlijk treffend: ik bén papa pinguïn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten