Romantiek

Nog altijd in het almaar warmer wordende Portugal: klam en vochtig in ons permanent verduisterde appartement in hartje Lissabon voel ik me een Heleen van Royen gelijk. De afgelopen weken waren paradijselijk, maar tijdens deze laatste dagen lijkt de aanhoudende hitte, met temperaturen van 36 tot zelfs 39 graden, ons parten te spelen. Daar zijn alle moderne gemakken waarvan ik in de vorige aflevering verhaalde niet tegen opgewassen.

Ach, De Ware las van mijn heimwee naar de nostalgie van meer primitieve vakantiedagen en maakte mij het verwijt dat ik aldus onze hedendaagse reizen van alle romantiek ontdeed. Hierover moest ik lang nadenken. De definitie van romantiek in dit verband gaat verder dan de diepe, weers- en tijdbestendige liefde tussen De Ware en mijzelf, maar betekent ook: improviseren in onvoorziene situaties en flexibel omgaan met onverwachte omstandigheden. De conclusie van de afgelopen weken moet dan ook zijn dat de romantiek nog altijd regeert. Voor deze stelling kan ik hier een gepassioneerd en gloedvol betoog houden, maar een compacte samenvatting van relevante gebeurtenissen tijdens de afgelopen vakantieweken is even overtuigend als efficiënt.

Enige dagen voor vertrek constateerde de tandarts bij mij een gespleten kies, die volgens haar deskundig oordeel op korte termijn geen problemen zou opleveren, dus maakten we een extractie-afspraak in september. Op de avond voor vertrek begon de kies hinderlijk te ontsteken en dat is nog altijd het geval. Gelukkig: tegen de pijn heb ik voldoende ibuprofen in de koffer, tegen de aanvallen van etter en pus heb ik bij de Portugese farmacie een fris spoelmiddeltje aangeschaft. Via de moderne  communicatiemiddelen is (aanvankelijk gevreesde) afspraak inmiddels vervroegd naar de vroege ochtend, direct na terugkeer in het vaderland.
Natuurlijk ben ik ook afgereisd met de aanhoudende blessure aan linkerschouder en -bovenarm. De fysiotherapeut gaf me een elastisch stukje gereedschap om mijn oefeningen op de verschillende vakantieadressen te kunnen blijven doen. Dat deed ik misschien wel iets te fanatiek: het ergonomisch verantwoorde elastiek brak op dag drie al doormidden.

Op diezelfde dag verloor De Ware spontaan een van zijn (harde) contactlenzen, zomaar op straat. Dit verlies bemoeilijkt het autorijden en ook het lezen. De Ware staat daarom steeds heel aandoenlijk met zijn gezicht op enkele centimeters afstand van handleiding, kassabon, stadsplattegrond of toiletjuffrouw. Over romantisch gesproken! Zelf beschadigde ik trouwens ook twee meegenomen (zachte) rechterlenzen binnen een week, zodat mijn zicht ook behoorlijk beperkt is. Hand in hand komen we samen gelukkig steeds waar we wezen willen.

En verder? Met een ongewoon scherp broodmes sneed ik mezelf in de vingers, zodat ik inmiddels wel voldoende pleisters in de basisvoorraad heb. Een ijsblokje, waarop ik wilde sabbelen, vroor direct vast aan mijn onderlip. Omdat ik het onmiddellijk lostrok, kwam er ook een behoorlijk stuk lip mee, zodat ik ruim een week met een soort brandwond rondliep. Een zeewaterbad is dan pijnlijk, maar wel heilzaam.
En jawel, voor de tweede keer in een half jaar liet ik mijn smartphone (net als steevast de beboterde kant van een magarinedekseltje facedown) vallen op een stenen keukenvloer, zodat er alweer een barst zit in het scherm, waarvan de reperatie vorige keer kwam op tweehonderd euro. Maar misschien     went dit soort tegenslag, want al na een dag of twee zag ik de hele barst niet meer.

Nee, het is in meer dan een opzicht een uiterst romantische vakantie. Ongelooflijk jammer dat het einde al bijna in zicht is. Maar nu eerst weer even koud afdouchen.