G.b.b.s.

Een actueel dilemma dringt zich aan mij op. Hoe dien ik, als algemeen erkend en gewaardeerd trendy stijlicoon, om te gaan met modieuze opvattingen die mij feitelijk tegen de zo cool gekapte haren instrijken? Wanneer ik om mij heen kijk, door mijn even innovatieve als duurzame houten zonnebril word ik allerminst vrolijk van wat ik zie.

Het lijkt nog helemaal niet zo lang geleden dat de afkorting g.b.b.s  standaard voorkwam in elke contactadvertentie. (Voor de jeugdige lezertjes: de contactadvertentie was in het pre-digitale tijdperk de voorloper van Tinder, Grindr en Chatroulette, die per letter moest worden betaald en daarom uitsluitend bestond uit cryptische afkortingen). G.b.b.s betekende ‘geen bril, baard of snor’. Het ontbreken van deze drie factoren wilde de mannelijke contactaanbieder wel even duidelijk vermelden: die drie samen waren namelijk géén gezicht.

Die tijd lijkt nu toch echt voorbij. Afgelopen weekend bezocht ik een (uiteraard) nieuw en (uiteraard) vooruitstrevend popfestival. Het overgrote deel van de mannelijke bezoekers bleek hier te bestaan uit zogeheten hipsters. De term hipster mag dan misschien suggereren dat het hier gaat om een mode- en stijlbewust heerschap, maar niets is minder waar. Hipster-types zijn onderling moeiteloos uitwisselbaar, zoals de spijkerbroek-en-t-shirtdragers dat waren in de vorige eeuw.

De hipsters hebben allemaal eenzelfde linkerscheiding en bovenmatig veel gezichtshaar: soms met gepunte snor, altijd met een Amish-baard. Ze dragen een groot formaat bril of (kunststof) zonnebril met zware zwarte rand, maar géén sokken in hun lichte veterschoentjes. De pijpen van hun broek zijn opgerold om die ontbrekende sokken nog eens te accentueren. Ook wanneer het een korte broek betreft. Als ze een jas aanhebben, dan dragen ze die als een soort van cape, met de handen uit de mouwen en alleen het bovenste knopje dicht. En o ja: ze sjouwen ook een grote mannentas met zich mee. Daarin zit dan bijvoorbeeld de biografie van een Koreaanse rockabilly band. Verder niets.

Het lijkt een soort afzetten tegen de voorschriften van de huidige modepolitie, maar bij nadere beschouwing gaat het juist om níeuwe voorschriften: het uniform van deze tijd. De festivalhipsters bleken een soort kuddedieren, waar niemand écht naar om keek.

Mijn unieke, fraaie, innovatieve en duurzame houten zonnebril daarentegen mocht zich verheugen in veel bewonderende blikken en complimenteuze commentaren.

Deze gebeurtenissen brachten mij een kraakhelder inzicht. Het is allerminst nodig mijn scheermes te laten staan. Ik moet me eenvoudigweg neerleggen bij mijn (soms eenzame) traditionele voortrekkersrol. Dat zal die meelopers leren!