Sportzomer

Op het toilet bij mij thuis hangt altijd een bonte verzameling scheurkalenders . Met dagelijks nieuwe hilarische cartoons, simpele of ingewikkelde breinbrekers, prangende taalkwesties en interessante weetjes op het gebied van muziek, geschiedenis en wetenschap. Zo leerde ik dat kijken naar sport nagenoeg hetzelfde effect heeft op de mens als de meer vermoeiende uitoefening ervan. Australische wetenschappers stelden vast dat het lichaam reageert op beelden alsof het zelf aan het sporten is. Een fantastische openbaring!

Ik geef het eerlijk toe: ik ben liever lui dan moe. Aan sporten had ik decennialang een hartgrondige hekel, tot ik – gedwongen door de toename van leeftijd en gewicht  – genoodzaakt werd het lichaam toch iets meer uit te dagen. Een intensieve competitiesport als squash leek mij hiertoe een uitgelezen manier (want klaar in drie kwartier), maar het lukte mij niet om een geschikte, permanente partner voor dit doel te vinden. Dus sleepte ik mij vervolgens tweemaal per week naar de sportschool voor een serie saaie solo-inspanningen.

Ook van het kijken naar sport was ik nooit een groot liefhebber. Dat komt vooral omdat ik daar nogal opgefokt van raak. Bewust of onbewust kies ik partij en leef mee met de favoriete sporters. Mijn hartslag gaat omhoog en mijn ademhaling wordt sneller. Maar uit het Australische onderzoek komt dus naar voren dat juist deze fysieke reacties zo’n enorm positief effect hebben op de conditie!

Een belangrijke voetbalwedstrijd ging ik immer steevast uit de weg. Tijdens het huidige WK Voetbal kwam ik er onlangs echter niet onderuit, evenmin als de twee fijne vrienden die hun feest lang tevoren hadden gepland op een avond dat het vaderlands elftal vrij onverwacht een wedstrijd bleek te moeten spelen. Er werd een beamer ingevlogen zodat het voetbalgeweld de feestsfeer domineerde. Ik probeerde niet te kijken, maar ik ontkwam er niet aan. Na de verlenging en de strafschoppenserie voelde  ik me uitgeput en afgemat. Toch was ik ook nog een tikje hyper van de opgebouwde spanning, die ik nog even moest afreageren tijdens de gezamenlijke massahysterie en daarna op de dansvloer. Dankzij de wetenschap begrijp ik nu dat ook dit effect het lichaam zo goed in vorm houdt.  

Deelnemen aan een WK-pool of Tourtoto maakte de lange sportzomers voor mij altijd nét even draaglijker: ik voelde me toch betrokken bij grote sportevenementen zonder er direct naar te hoeven kijken. Maar de gedachte dat ik, languit op de bank, mijn lijf fit houdt, uitsluitend door te zappen tussen wielerronde, voetbalwedstrijd of tennistoernooi is ronduit bevrijdend. De term ‘sportzomer’ krijgt zo voor mij een volledig nieuwe betekenis!