Feest

De kogel door de kerk. De knoop doorgehakt. Het begin gemaakt. Een week of wat geleden ben ik gestart met de masterstudie Toegepaste Psychologie.  Een avontuurlijke stap. Een beetje spannend ook. Want leren is leuk, maar het vraagt ook om een andere structuur, een gewijzigd ritme van mijn bestaan. Leren is leuk, maar is het ook alle dagen feest?

Jawel, ik heb er zin in! De Ware stelt zich wat terughoudender op en maakt zich zorgen over de gevolgen van deze nieuwe tijdsinvestering. Niet onterecht: de komst van een kleinkind en de toenemende zorg voor een ouder luiden onzekere tijden in. Aandacht voor dierbare liefhebberijen als tuinieren, organisatie- en coördinatiedrang, fanclubbestuur, lessen Zweed, wild uitgaan en dito shoppen - en geheel ondenkbaar weliswaar - voor De Ware zelf moet wellicht op een lager pitje. En ach, lieve lezer, misschien ook wel de frequentie van de regelmaat van de overpeinzingen op deze plek…  Deze bedenkingen speelden zeker een rol bij mijn eigen overwegingen, maar mijn optimisme had toch steeds de overhand.

Want ja, ik heb er zin in! Ook al is de eerste module waarmee ik start (hopelijk) niet de meest opwindende van de hele studie. De opdracht is om binnen een week of zes een kleinschalig psychologisch onderzoek in mijn werkomgeving uit te voeren dat aan een aantal onderzoekstechnische voorwaarden dient te voldoen. Als vingeroefening mag ik beginnen met een nóg kleinschaliger onderzoek over een actueel onderwerp dat mij fascineert.

Ik zou natuurlijk kunnen onderzoeken welke aanslag een dergelijke studie nu precies heeft betekend voor bijvoorbeeld het sociaal en liefdesleven van (oud-)studenten in een vergelijkbare positie. Maar waar vind ik die zo snel? Bovendien weet ik niet zeker of ik het concrete antwoord op een dergelijke centrale vraag in deze fase van mijn studie ook werkelijk wil weten.  In dit geval ga ik liever voor de proefondervindelijke route.

Want ik heb er zin in en wil dat graag zo houden. Derhalve probeer ik het nuttige liever met het aangename te combineren. Carnaval staat voor de deur: een jaarlijks terugkerende dierbare liefhebberij. In de aanloop naar dit volksfeest bericht de provinciale pers over de tanende belangstelling van jongeren voor de traditionele viering ervan. Voor De Jeugd Van Tegenwoordig is het gedurende het hele jaar carnaval, met elke week wel een dance-event of pleinfeest binnen handbereik. De Raad van Elf, de Prins, de pauwenveren: het kan ze gestolen worden.  Historici voorspellen daarom het einde van de huidige feestelijke traditie. Hebben ze gelijk? Is het tijd nog te keren? En hoe dan?

Ik wil het graag weten van de jonge feestvierders zelf. De komende carnavalsdagen zal ik me daarom intensief bezighouden met wetenschappelijk veldonderzoek om te komen tot een overwogen antwoord op deze onderzoeksvragen.

Kortom: alle dagen feest!