Ring

Mensen vragen mij vaak: ‘Wat is toch het geheim van jullie geluk?’, daarmee natuurlijk doelend op het lange en liefdevolle samenzijn van De Ware en mijzelf. Welnu, zo’n relatie vergt onderhoud en blijft levend door nieuwe impulsen. En die leren we zelf ook nog voortdurend bij.

Afgelopen zomer waren we in korte tijd te gast op drie bruiloften, De Ware en ik. Een unicum, voor mensen van onze generatie, die zich doorgaans toch vooral moeten behelpen met het minder prille geluk van twaalfeneenhalf jaar durende huwelijken of de zilveren trouwfeesten van de happy few. De bruidsparen die ons hadden uitgenodigd waren zelfs overigens ook niet meer piepjong en allemaal al ettelijke jaren gelukkig met elkaar onder hetzelfde dak.

Elk van de trouwlustige paren had gekozen voor een heel eigen invalshoek om het jawoord luister bij te zetten. Van een bescheiden en intiem feest in de eigen achtertuin, met verrassingsoptreden van een landelijke bekende zangeres tot een wat groter opgezet dansfeest met elk uur een andere dj én verrassingsoptreden van een landelijk bekende band in een landelijk gelegen etablissement naar een compleet verzorgd weekend voor veertig gasten in een tot designhotel verbouwde gîte in een pittoresk dorp in de Belgische Ardennen. Uiteenlopende feestconcepten, maar altijd ruim voorzien van drank en eten en vooral véél liefde. En ook al staat je eigen aanwezigheid bij zo’n gelegenheid steeds in dienst van de warme emotie jegens het huwelijkspaar, je wordt daardoor toch ook altijd weer een stukje verliefder op elkaar. Net zoals alle andere koppels stonden De Ware en ik tijdens het Ardennen-offensief daarom even gepassioneerd als ongegeneerd met elkaar te slowen op een vrij vaag Nederlandstalig driekwartsmaatje.

Toen alle opgelaaide romantiek weer was teruggebracht tot normale proporties, werden we uitgenodigd voor een etentje bij een van de pasgetrouwde stellen (die van het dansfeest). Van de drie paren waren zij al het langst bij elkaar. Samen keken we trouwfilms en –foto’s en beleefden die feestelijke avond weer helemaal opnieuw. Toen stelden we de retorische vraag die ook ons vaak was gesteld: ‘Is er sinds het jawoord nu wezenlijk iets veranderd?’ Retorisch, omdat wij verwachtten dat het antwoord hierop ‘Nee, natuurlijk niet!’ zou luiden.

Maar de reactie was verrassend. De echtelieden hadden zelf een nieuwe afspraak verbonden aan de huwelijkse staat: die noemden zij Ring Power. Deze overeenkomst houdt in dat zij (maximaal eenmaal per dag) de ander kunnen vragen iets te doen waar die eigenlijk geen zin in heeft. Bijvoorbeeld: de vuilnisbak buiten zetten, hond uitlaten, eindelijk die afspraak maken bij de garage of even mee op bezoek bij schoonmoeder. Hierbij wordt de ringvinger met trouwring met veel gevoel voor drama omhoog gehouden, vergezeld van de woorden: ‘Ring Power!’ Weigeren of discussie is daarbij geen optie. De kracht van de ring staat immers symbool voor de trouwbelofte: het vervullen van de huwelijkse verplichtingen en elkaar bijstaan in goede en slechte tijden.

Wat een geweldige vondst om de status van de relatie te upgraden!

Ook De Ware en ik hebben het Ring Power-principe ingevoerd. Dagelijks inzetten is gelukkig niet nodig, maar het zonder tegenspraak inwilligen van de wens van je geliefde geeft beide partijen echt een goed gevoel en doet wonderen voor de relatie.

Een aanrader!