Logé

Wat is het soms heerlijk om open en eerlijk ongeremd je hart uit te storten tegen iemand die weet waarover je praat. Die je gevoelens herkent en waardeert, met je meevoelt en –leeft en jouw ervaringen en je smart met je deelt.

Omdat de zolder meer en meer het karakter had gekregen van een magazijn waar de winkeldochters van de kringloop werden gesteld was ik een middagje doende met  opruimen. Met opruimen bedoel ik heel eerlijk gezegd vooral: verplaatsen. Maar door het verplaatsen werden in elk geval de oorspronkelijk contouren van onze zolderkamers weer zichtbaar en trouwens ook de oorspronkelijke functie. Een van de kamers maakte ik weer toonbaar als logeerkamer – ook al ging dat nog meer ten koste van vorm en functie van de andere kamer.

Maar de timing van mijn actie bleek uitstekend, ook al was dat louter toeval. Een paar dagen later kregen we een gezellige Logé.

De Logé was een fijne, lieve vriend die een paar jaar geleden ons ingeslapen provincieplaatsje verruilde voor De Grote Stad. Wij hebben van vrij dichtbij mogen ervaren dat een verhuizing naar een metropool absoluut niet hoeft te betekenen dat daarmee ook je wereld groter wordt – integendeel zelfs. Die beperking gold niet onze Logé, die zijn omgeving trouwens altijd al met een even ruime als ruimhartige blik benaderde. Ondanks al die stadse en wereldse invloeden was hij bovendien zichzelf nooit verloren: ook een prestatie. En hoewel we elkaar al enige tijd niet echt hadden gesproken, kwamen we tijdens de logeersessie al snel tot de kern.

Lieve Logé waarschuwde  dan ook direct dat hij ’s nachts vaak plassen moest en hoopte De Ware en mij daarmee niet te wekken. Hij vermoedde dat dit fenomeen een kwestie van leeftijd was. Aha! Een herkenbaar probleem, waarin ik mijzelf wel vinden kon. Sinds enkele jaren is het echte uitslapen voor mij onmogelijk geworden: vanaf het eerste wakende ogenblik moet ik een dringende en onvermijdelijke plas. Omdat ik in elk ongemak een onmiskenbaar signaal herken van prostaatkanker (of hersentumor of hartfalen), ging ik ermee naar de huisarts. Die zei dat er sprake was van een luie blaas, die ik moest trainen. Ik kon gelukkig ook kiezen voor een dagelijks pilletje en kreeg een recept mee. De bijwerkingen (middenin de nacht wakker worden met schuurpapieren strot) bleken erger dan de kwaal. En daarom lig ik des ochtends na het ontwaken steevast mijn plas op te houden. Veel effect heeft dat helaas niet. Nee, mijn leven is er echt niet leuker op geworden.

En zo zat ik binnen no-time te levelen met Lieve Logé. Een goed gesprek tussen gelijkgestemde zielen. De tijd vloog en het werd tijd om naar bed te gaan. Bij het welterusten wensen sloegen we elkander begripvol op de schouders.

De volgende ochtend werd ik zoals altijd gewekt door urgentie. Maar ik had wel de hele nacht doorgeslapen en was daarbij niet gestoord door de toiletgang van Lieve Logé.

Die had eveneens lekker doorgeslapen.

Maar ja, Logé is dan ook bijna twintig jaar jonger dan ik.