Ontspannen!

We vieren vakantie, De Ware en ik. Op een overzichtelijk eiland waar de hemel elke dag strakblauw is en de zonsondergang elke avond even adembenemend. De temperatuur is hoog, het tempo laag. Ideale omstandigheden voor optimale ontspanning. En toch: we hebben moeite om ons daar zomaar aan over te geven.

De afgelopen zomers vulden we onze vakantietrips met activiteiten. We stippelden thuis alvast een reis uit die ons door uiteenlopende streken of zelfs landen voerde en waarbij we verbleven in uiteenlopende accommodaties. We huurden een citybike of een auto of maakten een binnenlandse vlucht. Elke dag had een nieuwe, eigen agenda.

Maar na het afgelopen drukke jaar kon ik zelf moeilijk de energie opbrengen om opnieuw zo vermoeiend actief te zijn. Ik verlangde naar een stabiel-zonnig klimaat, waarbij de tocht naar strand of zwembad de belangrijkste inspanning zou betekenen. Tot mijn verrassing stemde De Ware vrijwel direct in met mijn voorstel. En aldus geschiedde.

Nu is het toevallig zo dat in een mensenleven De Weg Naar Ontspanning zo ongeveer het meest stressvolle traject is. Natuurlijk kon ik pas écht alles achter me laten als het klaar en opgeruimd was. Dus in de weken voorafgaand aan vertrek was ik vooral erg druk met het afmaken van allerlei zaken af te maken – en ook maar vast met de voorbereiding van relevante zaken na de terugkeer.

Daarnaast zou ik me tijdens ons zonverblijf toch ook met grote regelmaat in een zwembroek moeten vertonen. Ook dat vroeg om voorbereiding. Ik vermoedde dat ik over een goddelijk lichaam zou beschikken, wanneer dit vijf kilo lichter was, maar - realist als ik ben -, ik zag dit streven toch als te ambitieus en zette in op drie. Na drie weken van intensief bewegen en obsessief letten op voeding was ik 2,5 kilo lichter. Dat moest dan maar. Ik leek intussen zo uitgeput van mentale en fysieke inspanning dat ik waarschijnlijk toch niet verder komen zou dan het balkonnetje van ons appartement.

Wat ook niet hielp, was het bericht waarmee we enkele dagen voor vertrek wakker werden: ons paradijselijke eiland was opgeschrikt door een zware aardbeving. Nee, nu hadden we pas écht zin om erheen te gaan…

Maar we deden het toch. En daar zit ik dan nu. Op dat balkonnetje. In de stralende zon, uitkijkend over het zwembad, dat gevuld is met spelende en schreeuwende gezinnen. Goed verstaanbaar, want geheel Nederlandstalig. In mijn gisteren gekochte nieuwe zwembroek, want de oude bleek toch niet meer zo goed te passen.

Ontspannen? Nog niet helemaal. De Ware en ik moesten aan elkaar en onszelf toegeven dat we moeilijk blijken te kunnen leven zonder agenda. Daarom hebben we op de derde dag een ToDo-lijstje gemaakt van de dingen die we tijdens ons verblijf willen doen en zien. We hebben besloten om elke derde dag in te ruimen voor ten minste een van de activiteiten op dat overzicht. Ja, we hebben nu eenmaal behoefte aan structuur.

Daar worden wij ontspannen van.