Breed

Ik zie mijzelf als een generalist en dat heb ik altijd een voordeel gevonden. Ik heb een brede belangstelling en een nieuwsgierigheid die een groot oppervlak bestaat. Diepgang vond ik altijd erg overschat. Maar ja.

Een collega keerde enthousiast terug van een driedaagse training in het buitenland (meer bepaald: België) over autisme. Drie dagen achtereen had zij geboeid geluisterd naar een en dezelfde docent die in sappig Vlaams de wereld van het autisme met aansprekende voorbeelden toegankelijk maakte. Dat smaakte naar meer. Collega wilde een langdurige en diepgaande (en dure) vervolgopleiding gaan volgen. Ze onderbouwde dit verlangen met de woorden: ‘Ik zou zo graag eens héél veel van iets weten.’

Die uitspraak zette mij aan het denken. Ik zelf heb immers altijd ingezet op van heel veel een beetje weten. Net voldoende om er leuk over mee te praten, zeg maar. Daarmee maak je bovengemiddeld vaak een intelligente indruk en je komt ook nog behoorlijk sociaal over. Overigens zie ik die beide zaken niet als expliciete doelstelling van mijn brede algemene kennis, die ook heel veel onnutte informatie bevat. Want het vergt enig onderhoud, maar dan kun je ook met nagenoeg iedereen het gesprek aangaan.

Behalve met personen die héél veel van een ding weten. Daarmee ben ik snel uitgepraat. Zij verdiepen zich namelijk niet in onnozele trivia, opvallende nieuwsberichten of bizarre voorvallen. Hun gevoel voor humor lijkt ook niet erg ontwikkeld. Zij kunnen namelijk maar praten over één ding. En veel langer ook dan mijn concentratiespanne reikt.

Dus ben ik zelf druk met het bijhouden van ongeveer alles. Maar het bijhouden van alles houdt ook een keer op. Voor mij lijkt dat moment nu gekomen. Terwijl ik me door de jaren heen met een elastieken souplesse de betekenis en de werking van de pc, de videocamera, de fax, de buzzer, de flippo, de gps, de smartphone, het internet en Facebook wist eigen te maken, lijkt nu het punt van verzadiging te zijn bereikt. Misschien is het mijn leeftijd of de capaciteit van mijn interne harde schijf, maar het lukt me niet meer om nog belangstelling op te brengen voor eigentijdse fenomenen als de bitcoin, big data, klankschaaltherapie, ddos-attacks (nee, echt, géén idee), flotatiebaden of fidget spinners. Terwijl ik nog net wél heb meegekregen dat dit de trends gaan worden in het komende jaar. Of zijn deze hypes alweer verleden tijd?

Is dit dan het moment waarop ik afhaken moet bij de almaar voortrazend ontwikkelingen? Kan ik daarover op korte termijn niet meer meepraten? En begrijp ik er ook niets meer van als ik probeer mee te luisteren? Ben ik nu dan officieel bejaard geworden? Valt het tijd nog te keren? Bijvoorbeeld door, net als mijn collega, me nu te storten op héél veel te weten van een enkel iets.

Ik hoop het maar.

Ik weet alleen nog niet precies welk iets ik daarvoor kiezen zal. Daar ga ik me maar eens in verdiepen.