Lunchen

Het zijn jachtige tijden. Het onderhouden van relaties, vriendschappen en zelfs familiebanden vergt daarom niet alleen tijd, aandacht, inspanning en flexibiliteit maar zeker ook creativiteit. Maar dan kan het allemaal best lekker verlopen. 

Wonen in een Empty Nest heeft zo z’n voor- en nadelen. Natuurlijk: je hebt doorgaans alle tijd en ruimte om te doen wat je wilt, waar en wanneer in de woning dan ook. Je valt er niet echt iemand mee lastig. De Ware en ik kiezen er doorgaans voor om elk op ons eigen designbankje te crashen en de avonden bingewatchend door te brengen. Soms ook doen we dat, knus tegen elkaar aan, op ons brede boxspringmatras. Er zijn vertrekken in ons huis waar we wekenlang niet komen. Daar komt de stilte altijd heel erg op je af.

Met enige regelmaat probeer ik de uitgevlogen kuikens toch nog terug het ouderlijk nest in te lokken. Bijvoorbeeld met een heerlijke home-made maaltijd. Dat kost steeds meer moeite, want zij hebben allemaal hun eigen huishouden, hun gezin, drukte door werk of studie en een sociale agenda. En eerlijk is eerlijk: ook voor ons, De Ware en ik, valt het niet altijd mee om een gelegen gaatje te vinden op de kalender van verplichte en vrijetijdsactiviteiten. Het is sowieso al godsonmogelijk om iederéén gelijktijdig aan tafel te krijgen.

Daarop heb ik nu iets gevonden. Geen oplossing, wel een alternatief. Ik nodig mijn dochters uit om samen met mij te gaan lunchen. Dat vergt eveneens enige planning en lukt dan nog niet altijd. Voor een van de drie meisjes is ook dat zelfs geen optie als gevolg van Afstand en Andere Omstandigheden. Voor de beide anderen is het sneller geregeld. Een lunchmoment is gemakkelijker vast te leggen dan een avond. En we doen het lekker buiten de deur, zodat er geen voorbereidingen nodig zijn. Zo komen we weer eens toe aan een fijn een-op-eengesprek: pure quality time. Pappa betaalt de rekening. Het zijn heerlijke lunches.

En zo heb ik de afgelopen maand weer een update gehad van het drukke bestaan van mijn kroost. Waarmee ze bezig zijn en hoe ze dat bevalt. En ook krijg ik een beeld van hun toekomstplannen en hun ambities. Bovendien ze gunnen mij een kijkje in hun diepere gevoelslevens.

Nou ja, ik vrees dat het laatste niet helemáál het geval is. Ik vermoed dat ze niet elke emotie met hun oude vader delen. En dat hoeft ook niet. Daarvoor hebben zij immers hun eigen Ware.

Maar toch geven deze smakelijke ontmoetingen mij een vollediger beeld van hun zielenroerselen dan ze wellicht zelf zouden willen. De zusjes praten namelijk ook graag over elkaar.

Had ik al gezegd dat het heerlijke lunches zijn?