zaterdag 22 januari 2011

The voice of hiphop

Het was een gezellige boel in het Tilburgse 013, bij de cd-presentatie van de hiphop-act Boef en de Gelogeerde Aap. Dit duo maakte eerder deze maand al indruk op het Groningse Noorderslagfestival. Een kleine twintig jaar geleden volgde ik de ontwikkelingen in de Nederhiphop vrij nauwgezet. Er waren dan ook nogal wat creatieve initiatieven. Gedurende de jaren negentig leek dat op te drogen en haakte ook ik af. Boef & Aap maakten mij toch weer nieuwsgierig en – in 013 – zelfs een tikje opgewonden. Poëzie met bijzondere dubstepbeats.

Ik was lang niet de enige die geïnteresseerd bleek in de kunstjes van Aap en Boef. Zo’n duizend hiphopliefhebbers hadden € 7,50 neergeteld om erbij te zijn. Niet weinig voor het bijwonen van de presentatie van spiksplinternieuw en dus relatief onbekend repertoire. Misschien kwam het ook door de opzet van de avond, waarbij de leden van de Fakkelteitgroep – overkoepelend hiphoporgaan – een spetterend en verpletterend voorprogramma verzorgden. Feest in de zaal, waarvan ik dan weer leerde dat hiphoppubliek minstens zo hard met bier gooit als hardrockfans én dat het het begrip ‘pogoën’ een hele nieuwe betekenis geeft.

Opgelucht was ik ook. Op diezelfde avond vond de onvermijdelijke en overgehypte finale plaats van de zangwedstrijd The Voice Of Holland. Maurice de Hond kondigde aan dat zeker dertig procent van het Nederlandse volk die uitzending zou gaan bekijken. Van de groep jonger dan 25 jaar zou bijna de helft kijken. De Hond voorspelde meteen ook wie de winnaar ging worden, dus de lol van het kijken was er direct al wel een beetje af. Ik was dus opgelucht om te zien dat er nog een grote groep was die zich niet lieten sturen door John de Mol en de massa. Of die geheel buiten de radar lag van Maurice de Hond. Het overgrote deel van het Tilburgse hiphopvolkje was jonger dan 25 jaar en het enige dat zij deelden met Ben Saunders was een petje.

Mijn conclusie kon niet anders luiden dan dat de talentenjacht toch echt geen toekomst meer heeft. In die slotsom werd ik diezelfde avond vanuit een onverwachte hoek bevestigd. Tussen het enthousiaste hiphoppubliek stond ook Lisa Lois, minder dan twee jaar geleden winnares van de talentenshow X-Factor. Tien weken lang stond haar single Hallelujah op de toppositie van de hitparade. Dit icoon, dit boegbeeld van de talentenjacht verkoos deze avond een vernieuwende hiphopcrew boven een lang uitgesponnen maar voorspelbare finale van een zangwedstrijd. Als zelfs zij er genoeg van heeft….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten