Bakplezier

Soms moet je constateren dat je opeens bij een groep hoort die je daarvoor altijd met een behoorlijke dosis scepsis had bekeken.  Dat overkwam mij de afgelopen week. Met voortschrijdend inzicht had dat in dit geval weinig te maken, eerder met voortschrijdende leeftijd. Ik betrapte mijzelf erop met groeiend plezier te kijken naar een tv-programma van omroep MAX. Ik lijk dus nu deel uit te maken van hun ouderendoelgroep. Of is het toch een kwestie van smaak?

Op woensdagavonden is omroep MAX onlangs gestart met het uitzenden van een vaderlandse versie van een BBC-kookformat:  ‘Heel Holland bakt’.  Een op het Idols-concept gebaseerde keukenshow waarin een smaakdeskundige jury bepaalt welke keukenprins of –prinses de X-Factor heeft op het brede gebied van de bereiding van zoete lekkernijen. En nee: een zoetekauw ben ik zelf allerminst (chocolade uitgezonderd): ik ben vooral een schransbeertje waar het gaat om vet en hartig. Toch geniet ik met volle teugen van de al dan niet geslaagde bakpogingen van de potentiële meesterbakkers.

‘Heel Holland bakt’ wordt, geheel in de traditie van de laatste-kans-BN’ers van MAX, gepresenteerd door Martine Bijl, die deze klus heel BBC-like  en tongue-in-cheek weet te klaren. Maar dat is zeker niet de grootste attractie van deze bakshow. Dat zijn de kandidaten, die wekelijks drie opdrachten uitvoeren aan de hand van een vaag en summier recept, in een enorme partytent die ergens midden in een winderig weiland is opgezet. Die kandidaten behoren overigens zeker niet allemaal tot de MAX-doelgroep: ze zijn van alle leeftijden en gezindten. Wat wel geconcludeerd kan worden is dat er in de zorgsector bovenmatig wordt gebakken. Een co-assistent (mijn persoonlijke favoriet), twee verpleegkundigen en een laborant maken deel uit van de groep van (aanvankelijk) tien geoefende thuisbakkers.

Van cakes tot koningstaarten en van appeltaarten tot merengue: alles komt langs. Leerzaam is het ook. Traditionele aardbeiensoezen móeten bijvoorbeeld rond zijn. En basterdsuiker zorgt ervoor dat je merengue volkomen uiteen valt. De kandidaten zijn emotioneel als hun eindproduct te vochtig of juist te droog is. En een enkele taart (Jolanda heet ze) huilt eigenlijk om alles. Terwijl een kandidaat een volkomen mislukt baksel nog heel creatief weet te camoufleren, incasseert een ander bij een even gemankeerd eindproduct dapper de kritiek van de jury.  Kortom: het gaat nergens over, maar inzet en enthousiasme van de deelnemers zijn zowel lachwekkend als jaloersmakend.

Aan het eind van elke uitzending moet een deelnemer het strijdtoneel verlaten. Ook dit afscheid is een tranentrekkende aangelegenheid. Vanaf de bank hopen De Ware en ik steeds dat onze co-assistent George in de race blijft, maar ook het afscheid van een andere kandidaat valt zwaar. Afgelopen week was dat Annelies, die zelf heel veel begrip had voor de jurybeslissing, maar vooral enorm hard huilde uit boosheid op zichzelf. Want thuis lukken haar taarten wél altijd!

Zoals gezegd ben ik niet direct een liefhebber van zoveel zoetigheid. Toch heb ik mezelf nu óók ontdekt dat ik, bij het zien van al die inspanningen en vaak bijzondere variaties op standaardrecepten, zelf ook zélf zin krijg om zoiets fraais te bakken. Maar wie eet dat dan op? Misschien moet ik maar eens beginnen met kleine koekjes, cakejes en soesjes. Wie weet kan ik dan volgend jaar zelf eens deelnemen aan deze briljante bakshow. Ik hoor nu immers toch al tot de doelgroep.