Verslaving

Ik ben een mens van feestelijke tradities. Als zich iets feestelijks voordoet, wil ik er liefst direct een traditie van maken, een terugkerend ritueel.  Een nieuw jaar is niet alleen  reden voor een feestje, het begint ook met goede voornemens. Ook dat is een traditie, al staan mijn goede voornemens veelal vaker in het teken van stoppen, en minder van beginnen.

Sinds mijn dagen in het teken staan van mijn studie psychologie doe ik allerhande online testjes. Over mijn zelfbeeld, cognitieve voorkeuren, persoonlijkheidsdimensies en mogelijke stoornissen. Soms best confronterend, maar meestal leuk en leerzaam. Dat vond ik trouwens altijd al, want ik doe dit soort testjes eigenlijk al jaren, ook zonder psychologiemaster. Op die manier ontdekte ik bijvoorbeeld ooit dat ik leid aan een zekere verslavingsgevoeligheid. De betreffende test was vrij uitgebreid. Opvallende constatering: de mate waarin je houdt van de geur van benzine is een indicatie voor je verslavingsgevoeligheid. En ja, ik hou d’r van!

Het is waar: ik beschik absoluut over een zekere verslavingsgevoeligheid. Of in het minste geval kan ik moeilijk maat houden. Of het nu gaat om drank, chocola, chips of lekker eten. Mijn gezonde nieuwsgierigheid is daarbij een valkuil. Want ik wil ook gewoon graag allerhande lekkers uitproberen, zonder oog voor de eventuele risico’s. Bij de voortdurende beschikbaarheid van mdma of cocaïne had ik nu vast een compleet ander leven gehad.

Met het verstrijken der jaren slaag ik er gelukkig wel steeds gemakkelijker in om de opgebouwde afhankelijkheid weer los te laten. Na vele, aanvankelijk vruchteloze stoppogingen ben ik nu inmiddels al jaren nicotinevrij en is ook de gemiddelde cacao-inname aanzienlijk teruggelopen. In de eerst maand van een nieuw jaar lukt het doorgaans ook om het gebruik van alcohol behoorlijk te verminderen. Maar er is één verslaving die juist in januari weer de kop op steekt: de verslaving aan het tv-programma Wie Is De Mol?

In mijn Wie is de Mol?-verslaving sta ik gelukkig niet alleen. Het hele gezin heeft hier nagenoeg last van en samen maken we er al jarenlang een fijne traditie van om oeverloze discussies te voeren over verdachte individuen en (on)mogelijke complottheorieën. Allemaal zijn we even ongefundeerd overtuigd van ons eigen gelijk. Afgezien van de volstrekt nutteloze tijdsinvestering is deze verslaving niet erg schadelijk. Want Wie Is De Mol? is dan misschien verslavend, maar ook leerzaam. Dit jaar zijn de tips van fashionwatcher Cecile Narinx over het dragen van synthestische stoffen in verzengde hitte van onschatbare waarde. In de jongste aflevering kwam de belangrijkste les van politiewoordvoerster Ellie Lust, die – alle opdringerige aanwijzingen onverstoorbaar negerend – op handen en knieën de historische woorden sprak: ‘Zoekingen doen wij altijd met de klok mee.’

Dit soort informatie mag ik graag het hele jaar door horen.

Laten  we nu beginnen daar een traditie van te maken.