Barbecue

De meimaand is nog geeneens voorbij en de thermometer staat al op tropisch. Dat belooft wat voor de rest van de zomer: een schier oneindige poel van transpiratie en zonnebrand, een parade over volle stranden en nog vollere terrassen met de voortdurende lucht van de obligate barbecue. De toon lijkt gezet.

De afgelopen weken vielen er al twee uitnodigingen op de mat voor een juli-barbecue. Lekker op tijd. Vorig weekend had het verzorgingshuis waar mijn schoonmoeder verblijft de primeur met het eerste grillbuffet van dit seizoen. Voor de feestelijke lustrumviering van de instelling waren er ruim 150 mensen uitgenodigd. Een evenement van een dergelijke omvang vraagt om een professionele organisatie. Helaas betekent barbecueën ook altijd: wachten. Te lang wachten. Er vormde zich dan ook een lange rij eters voor de grillroosters tot vis en vlees gaar waren. Intussen werd er ook wat stokbrood en salade neergezet. Dat zou de eerste trek ook

wel stillen, dachten mijn schoonfamilie en ik – en we schepten ons campingbordje vol. Dat was echter niet de bedoeling, zo werd duidelijk uit de onverwachte uitval van de onder hoogspanning verkerende chefkok. We moesten éérst aansluiten in de rij en ons pas daarna te goed doen aan de sidedishes.

Snel werd duidelijk waarom: de hoeveelheid stokbrood en salades waren niet berekend op de toegestroomde massa: de vier uitgestalde schaaltjes waren snel leeg en werden ook niet meer vervangen. Wel was er volop kruidenboter. Maar helaas geen stokbrood meer. Om aan de toenemende toorn van het gepeupel tegemoet te komen werden vlees en vis vervolgens na een enkele keer te zijn gekeerd met een noodgang op de borden gedeponeerd. Wij vreesden een nacht vol maag- en darmdiarree en lieten het halfrauwe voedsel grotendeels onaangeroerd.

Geen goed begin van dit zo vroeg ingezette bbq-seizoen.

Maar de beste stuurlui staan aan wal. Ikzelf kan mij helemaal verliezen in het eindeloos draaien van een lapje op het hete rooster, maar heb daarin de staat van perfectie nog niet  bereikt. Hierbij moet worden opgemerkt dat er weinig gelegenheid is om mijn talent verder te vervolmaken, omdat De Ware bepaald geen liefhebber is van dit kookgenre, vanwege vlammen in het vet en as op het vlees. Groot was dan ook mijn opwinding toen ik bij een supermarkt tijdens de reguliere boodschappenronde een milieuvriendelijke en duurzame elektrische tafelbarbecue voor weinig geld in de schappen zag staan. Het was ook nog eens de laatste, dus deze impulsaankoop was snel gedaan. Ik sloeg ook alvast enige verpakkingen vleesspiesen en gemarineerde spare ribs in.

Uitgepakt bleek het apparaat er heel hanteerbaar uit te zien. Om onduidelijke redenen moest er in plaats van houtskool water worden toegevoegd tijdens het grillproces. Tegen het aankoeken van vet, was mijn aanname. Er was ook een soort van afvoerkanaal voor dit water. Op elke pagina van de gebruiksaanwijzing werd met een groot en rood uitroepteken gewaarschuwd voor een incorrecte instelling van dit afvoerkanaal. De betreffende paragraaf bleek opgesteld in een geheime code (zie bijgaande afbeelding) die ik niet kon kraken. De arreteernok wist ik niet te vinden. Ongeduldig als ik was om eindelijk een begin te maken met mijn alfamannetjesgedrag gokte ik de instelling van de afvoer. Die gok leek goed, want er ging niets fout. Het vlees smaakte prima en kon zelfs aan De Ware een woord van goedkeuring ontlokken.

Ik verwacht dan ook dat mijn nieuwe buitenkeuken deze zomer nog vaak uit de doos zal worden gehaald. Tot die tijd staat hij in de kelder. Naast het fonduepannetje, de tafelgrill, de beide gourmetstelletjes (waarvan ook om te racletten) en de tafelwok.