Er ligt een avontuurlijke week in het verschiet. Drie avonden van muzikale internationale competitie: het Eurovisie Songfestival. Natuurlijk deelt uw Kenner hier graag weer zijn gewaardeerde mening. En natuurlijk heeft hij voor elk van de drie avonden ook weer een nuttig scoreformulier samengesteld, steeds te vinden via deze link.
Wel zeker: de meimaand is weer aangebroken en daarmee ook de
Eurovisiekoorts. In tegenstelling tot voorgaande jaren bevindt uw
Festivalkenner zich ditmaal niet aan het front. Een principekwestie: het voelt
niet goed te feesten in een land in oorlog. En nee, ik geloof ook niet dat de
bewoners er juist mee geholpen zijn wanneer ik zou afreizen om de diversiteit
(of wat dan ook) te vieren. Dit jaar komen de achtergrondverhalen en
onderbouwde aanbevelingen derhalve vanuit thuis. Want heus, ook al ben ik er
niet bij, het gaat tóch gewoon door. Pak het scoreformulier er even bij, dan
nemen we samen kort een en ander door.
De eerste avond heeft een van de betere openingen: een (als
altijd) doordachte act uit Zweden, die begint in de coulissen en vervolgens
wordt voortgezet op een vijftal loopbanden op het podium. Zanger Robin
Bengtsson en zijn vier meezingkornuiten brengen het aanstekelijke I can’t go on,
waarbij het aanvankelijke f*-woord in de tweede refreinregel nu wat lafjes is
vervangen door ‘freaking’. Zweden kan opnieuw zeker zijn van een finaleplaats,
maar het niveau van Euphoria of Heroes wordt niet gehaald.
De rest van de avond is van wisselend niveau. En dat hoort
natuurlijk ook zo. Georgië zet alle
registers open, Australië komt met vroegrijpe jongeman en Albanië met een o zo schattig kindvrouwtje: Lindita is echt een schat (zie foto), maar haar nummer is too much. Belgische Blanche was lang een favoriet, totdat bij de repetities bleek dat ze beschikte over de uitstraling van een badmuts (en een uitgebreide armchoreografie). Zal het nummer haar nog redden? In het eerste deel van de avond verder nog een discohit uit Montenegro (guilty pleasure), een fraaie ballad uit Finland, fijne electropop uit Azerbeidjan én een grote kanshebber voor de overwinning: een indringend Portugees liefdeslied, vanavond de enige in de eigen taal. Gedurfd en overtuigend. Een persoonlijke favoriet van uw Kenner.
registers open, Australië komt met vroegrijpe jongeman en Albanië met een o zo schattig kindvrouwtje: Lindita is echt een schat (zie foto), maar haar nummer is too much. Belgische Blanche was lang een favoriet, totdat bij de repetities bleek dat ze beschikte over de uitstraling van een badmuts (en een uitgebreide armchoreografie). Zal het nummer haar nog redden? In het eerste deel van de avond verder nog een discohit uit Montenegro (guilty pleasure), een fraaie ballad uit Finland, fijne electropop uit Azerbeidjan én een grote kanshebber voor de overwinning: een indringend Portugees liefdeslied, vanavond de enige in de eigen taal. Gedurfd en overtuigend. Een persoonlijke favoriet van uw Kenner.
In deel twee wordt het niet meer beter. Zangeressen uit
Griekenland (plaspauze) en Polen (iets te zwaar aangezet) en een vrolijk trio
uit Moldavië, dat het ook niet slecht zou doen op uw persoonlijke
songfestivalsoirée. Met IJsland, Tsjechië en Cyprus daalt de feeststemming weer
en na een lichte opleving uit Armenië wordt de avond afgesloten met een
oerdegelijke ballad uit Slovenië en voorzichtige hiphop-electro uit Letland.
De Kenner voorspelt de volgende finalisten uit deze eerste
halve finale: Zweden, Australië, België, Finland, Azerbeidjan, Portugal, Griekenland,
Polen, Moldavië, Armenië.
Wordt (uiteraard) vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten