Richting

We hebben echt een fijne relatie, De Ware en ik. We voelen en vullen elkaar doorgaans goed aan en we doen (daarom) ook heel veel dingen samen. Meestal gaat dat dus heel goed. Meestal.

Misschien goed om hier te melden dat we beiden een aangeboren competitiedrang bezitten. Dat betekent dat we allebei graag willen winnen dan wel ons gelijk willen halen. En elk even veel moeite hebben om ongelijk toe te geven. Gelukkig zijn we het meestal met elkaar eens. Meestal.

Het gaat mis wanneer het gaat om logistiek. Meer bepaald: navigatie. Wij zijn van de generatie die heeft geleerd kaart te lezen en zich voorbereid op een reis door vooraf de route uit het hoofd te leren. Die vervolgens in paniek raakt wanneer een afslag wordt gemist of een weg blijkt afgesloten. We hebben bovendien weinig vertrouwen in een navigatiesysteem en willen de bijbehorende aanwijzingen niet zomaar klakkeloos volgen. Iets met controle, denk ik.

Tot zover de overeenkomsten. Verschillen zijn er ook. De kroonprinses, ons oudste kind, woont sedert enkele jaren in het buitenland. Niet heel ver: in principe iets meer dan twee uren autorijden door veelal Duits landschap. De reputatie van die autowegen is allang achterhaald. De Oosterburen zijn inmiddels (veel te laat) gestart met renovatiewerkzaamheden. Dat houdt in: tientallen kilometers langzaam rijden over veel te smalle rijbanen langs lege bouwketen en asfalteermachines.

Omdat er altijd meer wegen naar Rome leiden, consulteer ik via andere navigatieapps welke van die wegen het snelst is. Dit doe ik als ik mijn handen vrij heb, dus in de passagierszetel. De Ware zit dan achter het stuur, maar die wordt helemaal gek van mijn suggesties, terwijl die toch een significante tijdsbesparing opleveren.

Het ergste is daarbij dat, welke beslissing we ook nemen, het altijd de foute blijkt te zijn. We belanden dan toch in een file of in een andere richting dan die van de bestemming. We arriveren dus altijd te laat bij dochterlief. En zoals gezegd: voor ongelijk toegeven hebben wij beiden geen talent. Dit leidt derhalve tot een conflict en een auto is de minst goede plek om met een conflict om te gaan.

Overigens gebeurt dit alles niet alleen maar in de auto. Toen onlangs een lieve vriendin verhuisde naar het buitengebied en wij naar de housewarming wilden fietsen (geschatte reistijd 20 minuten) kwamen wij er met een half uur vertraging en verhitte gemoederen aan. Dit leidde niet tot enige lering, want over de terugreis deden we zelfs nog langer. En ook een wandeling kan ontaardden in een vergaand meningsverschil. We weten eigenlijk allebei niet hoe we een kaart op Google Maps moeten lezen (De Ware zal dit ontkennen), omdat die kaart voortdurend lijkt te draaien in een ingewikkeld patroon. Hierdoor lopen we steevast eerst opgewekt een kwartier de verkeerde richting in om van die fout vervolgens elkaar de schuld te gaan geven, hetgeen nog zeker zoveel tijd kost. In het ergste geval verdwalen we in een bos of op een eenzame berg én in een onweersbui. Waar gebeurd, diverse malen

Komende week gaan we samen op vakantie naar Zuid-Europa. Met de auto. Naar een gebied waar we nog nooit geweest zijn en waar het fraai wandelen is.

Ik kijk er enorm naar uit!