Rekenfout

Een talenknobbel heb ik misschien wel, maar de exacte vaardigheden hebben in mijn familie de genen nooit bereikt. Een en een is twee, tot zover reikt mijn wiskundige zekerheid. En dat klopt toch?

Dezer dagen worden bij ons in het gezin vooral bepaald door de eindexamens waarmee de jongste dochter, onze kleine Trubbels, zich nu bezighoudt. Ook zij is helaas en logischerwijs erfelijk belast met een rekenkundige handicap. Het lukt haar, met behulp van pc en rekenmachine, nog wel tot op een positie achter de komma uit te rekenen welk cijfer zij voor elk examen dient te behalen. Ook denkt zij zelf te kunnen becijferen welke minimale inspanning er voor dat resultaat noodzakelijk is.
Het begroten van deze inzet en resultaten op zich is al vrij uitputtend voor iemand met weinig tot geen bètabekwaamheden. Aan het einde van de eerste examenweek besloten we kleine Trubbels daarom te trakteren op een ontspannend avondje cultuur. In de stedelijke schouwburg konden we terecht bij Theater TOP met de voorstelling ‘Midweekje Hemel’. De letters TOP bleken te staan voor Talentvol Ondernemend Potentieel, echt zo’n spontane en ongeforceerde afkorting. Dat Potentieel bleek te bestaan uit afstuderende studenten van alle opleidingen van Fontys Hogeschool voor de Kunsten, die gezamenlijk een voorstelling neerzetten. Wij likkebaarden al bij voorbaat. Zoveel uiteenlopend talent samen op een podium: die combinatie moest wel vuurwerk geven!

De mini-cv’s die we voor aanvang kregen uitgereikt, logen er niet om. Elke deelnemer aan deze voorstelling kón wat. En liet dat ook zien of horen. Maar: niet meer dan dat. De verwachte synergie tussen al die verschillende talenten bleef uit. Vooral zagen we een serie solo-optredens, die soms ook nog te lang en weinig meeslepend waren. Saaaaai, vond kleine Trubbels. En ook wij onderdrukten soms een gaap, omdat wij geen groot liefhebber zijn van harp en jazz. Het werd een lange avond. De circusartieste met de ringen hield ons wakker.

Trubbels zat al ruim voor de pauze te sms’en met haar mede-examenkandidaten (waarvoor hierbij mijn plaatsvervangende excuses aan het overige publiek ). Ik vermoed dat de examenstof niet de trending topic was van die berichtenwisseling. In de pauze vroeg zij of ze alvast naar huis mocht. Dat leek mij inderdaad de beste oplossing voor iedereen. Stiekem had ik zelf graag hetzelfde gedaan, maar dat vond ik niet zo stroken met mijn voorbeeldrol en eerder aan de dag gelegde enthousiasme. En helaas bleek ook de tweede helft van dit ‘Midweekje Hemel’ even weinig inspirerend als de eerste.

Een en een is twee. Dacht ik. Maar een en een kan soms ook drie zijn, heb ik wel eens gelezen. Bij ‘Midweekje Hemel’ had dat zeker het geval kunnen zijn. Helaas… hier bleek sprake van een rekenfout en was een en een nooit meer dan een.