Theater

Vaak hoorde ik het al van blije bejaarden en las ik het in al even blije blaadjes. Maar nooit had ik gedacht dat ik het zelf ook nog eens hardop zou bevestigen. En zeker niet in deze fase van mijn leven. Maar echt: wat is het fijn om opa te zijn!

Kleinkinderen zijn zoveel heerlijker dan eigen kinderen. Je hoeft ze niet op te voeden, je kunt ze mateloos verwennen en als ze hun groenten niet opeten dan hoef je daarover geen ruzie te maken, maar geef je ze gewoon wat extra ijs als toetje. Hoewel De Ware en ik onszelf nog te jong vinden om de functie van Oppasgrootouder te bekleden, gaan wij graag met onze kleindochter (3,3 jaar, koosnaam Bob) op pad. Ook wij bekijken zo - voor de derde maal - nieuwe en bekende zaken door de ogen van een kind. Dat valt niet altijd mee.

Afgelopen week gingen we met Bob naar een poppentheater. Of poppenkraam, in Bob haar eigen termen. We waren in het gezelschap van tante Hommel en haar verloofde, de boom-van-een-oom wiens naam door Bob altijd steevast in de verkleinvorm wordt gebruikt. De poppenkraam bevond zich in een bos- en venrijke omgeving dus de wandeling erheen was al helemaal leuk. Toen we arriveerden stonden er al twee verjaardagsfeestjes te wachten, dus het betrof een uitverkochte voorstelling. De titel luidde: Konijntje Zilver en het was een one-woman-show die twintig minuten te laat begon. De artiest legde uitvoerig uit dat ze die ochtend zelf oma was geworden, weliswaar voor de zesde keer, maar ja, het had haar dag toch wat vertraagd. Zonder verdere overgang begon ze de voorstelling.

Binnen vijf minuten was de plot niet meer te volgen. Een onwaarschijnlijk groot aantal personages (mensen, dieren, mythische figuren) passeerde de revue. Allemaal spraken ze met dezelfde stem, hetgeen het volgen van de dialogen behoorlijk bemoeilijkte. De actrice sprak  de kinderen beurtelings toe als bosvrouwtje (in groen lappengewaad met een grobbenbollenachtige muts op het hoofd) of als bosfee (dito outfit maar met zilverkleurig puntmutsje). Konijntje Zilver, toch de titelrol, had een uiterst beperkt aandeel in de voorstelling. Wel beschikte dit diertje over de eigenschap om zilveren keutels te produceren. Om onduidelijke redenen weerhield een Schaduwmonster Konijntje hiervan. Het aanwezige publiek werd gesommeerd om het ene na het andere zelfgecomponeerde lied te zingen om de rampspoed te bezweren. Na ruim een uur verstomde het gezang maar toen volgde gelukkig ook de catharsis van de voorstelling: het Schaduwmonster droop af. Zomaar (denk ik).

Terwijl De Ware en ik nog met tante en oom in redelijke verwarring met elkaar probeerden de hele vertelling te duiden, liepen de kinderen achter het bosvrouwtje ook daadwerkelijk het bos in, alwaar bij wijze van bonus een speurtocht was uitgezet, die leidde langs een kistje met ranja en een doosje met snoepkikkers en eetbare zilveren keutels. Dit was voor Bob het hoogtepunt van de middag.

Tijdens deze tocht passeerden we een paar opgeschoten jongens die langs het bospad stonden. Ze waren een jaar of tien. Toen ze het bosvrouwtje zagen, riepen ze, goed hoorbaar: ‘Die heeft een pruik op’.

Ik vermoed

dat ik de voorstelling heb bekeken door de ogen van een tienjarige.

EuroService (3)

 [*** Link naar het scoreformulier onderaan deze bijdrage *** ]

Het Portugese verblijf nadert zijn ontknoping. Lissabon zindert van de Eurovisievibes. Gisteravond speculeerde uw Kenner gewoon op straat nog over de mogelijke uitslag. En aansluitend deed hij in een obscure bierkelder nog zijn stinkende best bij een even serieuze als hilarische Eurovisiekaroake en zong schouder-aan-schouder het laatste overwinningslied mee met een gezellig clubje autochtone jongemannen.

Maar genoeg over al die verbroedering. Ter zake nu: het gaat hier immers toch over een wedstrijd. Waarheen zal uw Kenner zich volgend jaar rond deze tijd begeven? Een Oost-Europese (hoofd)stad lijkt uitgesloten, gezien de slachting die bij de afgelopen halve finales werd aangericht. De finale van vanavond is een nagenoeg West-Europees feestje. Nicosia, Gotenburg, Oslo, Berlijn, Tel Aviv en misschien zelfs Dublin komen in aanmerking voor de volgende editie van het Eurovisie Songfestival.
Uw Kenner hoopt een beetje op Helsinki of liever nog Wenen, vanwege de Oostenrijkse inzending van dit jaar.

Muzikaal gezien lijkt het al met al geen slecht jaar, met voldoende materiaal dat tijdens songfestivalavonden kan uitgroeien tot ware klassiekers voor de Kenners onder elkaar. Het is dan ook uitermate moeilijk om een voorspelling te doen, maar uw Kenner zou uw Kenner niet zijn als hier geen prognose zou worden gegeven.
Dus daar komt-ie:

1. Noorwegen
2. Cyprus
3. Tjechië
4. Estland
5. Israël
6. Litouwen
7. Moldavië
8. Zweden
9. Duitsland
10. Italië

Onze vriend Waylon wordt 11de. Net als Douwe Bob en O'G3ne vóór hem.
Hoop ik.

Zelf voor jury spelen en voorspellingen doen is natuurlijk het allerleukst. Download hier even het scoreformulier, met de essentiële toelichtingen van uw Kenner.
Veel kijk- en luisterplezier!

EuroService (2)

Ondanks alle hectiek die een metropool met zich meebrengt, blijft Lissabon een vriendelijke en rustige stad die zelden haar kalmte verliest. Zelfs de hunkerende fado tijdens een verde overdadige vismaaltijd blijft binnen de perken. Hoe anders was de eerste halve finale van afgelopen dinsdag. Zoals al vermoed was hier sprake van een waar bloedbad. Hoe zal dat vanavond gaan, in deel twee? Kijk zelf mee en download hier ook even uw scoreformulier.

Van de tien overlevers wist uw Kenner er slechts zeven goed te voorspellen. Geen fantastische score. Dat kwam omdat een overwinning voor landen als Griekenland en Armenië - al jarenlang succesvol in de halve finale - niet langer meer automatisch blijkt. En ook omdat de performance van de Belgische Sennek (wie heeft die naam verzonnen?), ondanks een kwalitatief goed nummer, toch weinig onderscheidend bleek. Het enorme stembereik van de Albanische rocker bleek daarentegen wel overtuigend - en dat is misschien goed nieuws voor onze Waylon, vanavond. Ook het lieve, kleine liedje uit Litouwen ontroerde jury en publiek. En zelf de Ierse act met nadrukkelijke gay signatuur wist de Europese kijker te winnen, Uw Kenner had dat niet verwacht.

En hoe zal het dan vanavond lopen? Een finaleplaats voor Waylon zit erin, als de act weet te overtuigen. Uw Kenner leidt zich hier graag leiden door wishful thinking. En dat geldt voor nog enkele andere inzendingen. Maar het succes van ex-winnaar Alexander Rybak uit Noorwegen staat bij voorbaat vast, net zoals dat van de Zweedse deelnemer. Ook Australië lijkt zeker van een finaleticket, maar verder is het allemaal weinig zeker. Uw Kenner durft hieronder opnieuw een prognose af te geven, maar geeft geen garanties. En zoals eerder gezegd: zelf voor jury spelen is natuurlijk het leukste wat er bestaat. Een scoreformulier en een overzicht van alle deelnemers van de tweede halve finale, met een gefundeeerde prognose van uw Kenner is hier te vinden.

Voorspelling van de tien overlevers in de halve finale 2:
- Noorwegen
- Zweden
- Australië
- Modalvië
- Nederland
- Polen
- Oekraïne
- Hongarije
- Denemarken
- Malta

EuroService (1)

Het zijn fraaie dagen, hier te Lissabon. De zon schijnt over de zeven heuvelen en een verfrissend briesje zorgt ervoor dat de temperaturen niet té hoog oplopen. En dan is er natuurlijk ook nog de muziek. En de wedstrijd. (Waarvan een scoreformulier hier valt te vinden).

Eindelijk is Portugal aan de beurt om het Eurovisie Songfestival te organiseren. Voor het eerst en dat verloopt niet altijd even vlekkeloos. Maar ach, wat kan het schelen. De stad is fraai en warm en de mensen ook.
Vanavond is het tijd voor de eerste halve finale, kwalitatief de betere van de twee. Daarom is het bijna onvermijdelijk dat leuke liedjes een roemloos einde gaan vinden. Hier, in de bijeengekomen internationale Kennersvergadering, gonst het van de speculaties. De prachtige inzending van België zal het gaan afleggen, net zoals het dansbare, maar nogal rommelig uitgevoerde dansnummer van Finland.Ook de persoonlijke favoriet van uw eigen Kenner, de met mysterie omgeven Oostenrijke inzending, lijkt niet zeker van een finaleticket. Vooralsnog zijn Israël en hekkensluiter Cyprus de grote favorieten voor de eindzege.
Er gaat hoe dan ook gehuild worden.
 
Maar wat de Kenners ook allemaal beweren, zelf voor jury spelen is natuurlijk het leukste wat er bestaat. Een scoreformulier en een overzicht van alle deelnemers van de eerste halve finale, met een gefundeeerde prognose van uw eigen Kenner is hier te vinden.
Doe er uw voordeel mee.

Hieronder de beredeneerde voorspelling van uw Kenner voor de tien overlevers van vanavond.
- Israël
- Cyprus
- Tsjechië
- Estland
- Bulgarije
- België
- Oostenrijk
- Finland
- Griekenland
- Armenië

Autorit

Zeker, ik sta bekend als een trendy type - een early adapter dan wel een ware innovator. Ik ben gek op gadgets en probeer ze liefst ook zo snel mogelijk uit. Terwijl half Nederland zich nog volop bezighoudt met bingewatchen, ben ik daar allang weer mee gestopt. En snel ook, trouwens: al tijdens de tweede aflevering van de eerste serie waarvoor ik eens goed was gaan zitten haakte ik af. Toen begon ik me te vervelen.

Intussen kijk ik steeds vaker naar oldskool analoge televisie. Het is inderdaad zaak om met enige onzekerheid te kunnen omgaan, want je hebt geen idee wat er op je afkomt. Daarnaast is het van belang je goed voor te bereiden op regelmatige reclamespots, maar met een uitgekiende planning kunnen die benut worden voor het verzorgen van catering, toiletbezoek, vuilnis buitenzetten of een vlugge vrijpartij. Doorgaans is het de verrassing

Een van de boeiendste ontdekkingen op de traditionele kanalen vind ik ‘De gevaarlijkste wegen van de wereld’. Twee min of meer bekende Nederlanders worden samen naar een onherbergzaam gebied gestuurd, waar ze gedurende enkele weken enige duizenden kilometers samen moeten doorbrengen in een suv onder barre omstandigheden. Ik zeg ‘min of meer bekend’ omdat de Nederlanders in kwestie elkaar vaak amper schijnen te kennen. Tijdens hun trip komt hierin rap verandering. De kilometerslange verveling die hobbelende, hooggelegen haarspeldbochten afwisselt moet immers worden volgepraat. De rit vormt bovendien de basis voor een vriendschap voor het leven. Ook niet zo gek: de ervaring van gedeelde doodsangst schept zelfs met de grootste vijand een onverwoestbare band.

En zo zien we Mickey Hoogendijk en Dennis Weening elkaar huilend troosten wegens wederzijds opgelopen trauma’s, zijn we er getuige van hoe Diederik Jekel en Marc van der Linden samen lekker male bonden en staan we aan de wieg van de ware bromance tussen Maik de Boer en Thomas Dekker.

Kortom: een gouden format.

Ik kijk er natuurlijk óók graag naar omdat ik zelf een ervaren chauffeur ben van tochtjes over gevaarlijke routes. Slingerende weggetjes in de ijle lucht van de Franse Alpen of hoog in een Canarisch gebergte, met een rotswand aan de ene zijde en een diepe afgrond aan de andere – doorgaans de mijne: ik draai er mijn hand niet meer voor om. Met een vouwwagen achter de auto slippend een amper geasfalteerde bevroren Oostenrijkse gletsjerhelling nemen met drie gillende kinders op de achterbank? Been there, done that. Over een Zweedse snelweg rijden in een sneeuwstorm die zo heftig is dat die weg zelf niet meer valt te onderscheiden van de rest van het witte landschap: ach ja, weer eens wat anders.

De eerlijkheid gebiedt mij hier op te biechten  in het verleden zelf toch ook een trauma te hebben opgelopen bij een bepaald buitenlands wegentype. Het gaat hier om de toegang tot Zuid-Europese parkeergarages. Deze zijn zonder uitzondering smal, steil en vol van onverwachte, onoverzichtelijke en te scherpe bochten. Voor mij zijn dít de ware gevaarlijkste wegen van de wereld en meer dan eens heb ik daarbij schade opgelopen aan de Spaanse of Franse huurauto.

Maar goed: alles went. En hoewel ik nog steeds moeite heb om een dergelijke parkeergarage binnen te rijden, hanteer ik hierbij inmiddels het motto: ‘don’t get sentimental, it’s only a rental!’

Ik denk trouwens dat hier nog een mooi format ligt voor een spannend spelprogramma.